Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Łącko w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Łącko
Sentencja

Dnia 13 kwietnia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Teresa Zyglewska /spr./ Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy Łącko od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 października 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1089/14 w sprawie ze skargi S. M. na uchwałę Rady Gminy Łącko z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Łącko-Część "A" 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Łącko na rzecz S. M. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/6

S. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Łącko z dnia [...] lutego 2014 roku nr [...].

Zaskarżoną uchwałą dokonano zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Łącko - Część "A", zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Łącko z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w zakresie przeznaczenia części działki nr [...] położonej w C. na tereny usług komercyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 7 października 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1089/14 stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Sąd pierwszej instancji wywiódł w uzasadnieniu wyroku, że w sprawie niesporne jest, iż skarżący to współwłaściciel (wraz z żoną) działki nr [...] bezpośrednio sąsiadującej z działką objętą zmianą planu. Niewątpliwie ustalenia kwestionowanej uchwały o planie wpływają na jego prawną, jako właściciela wskazanej nieruchomości, bowiem wskazują na konkretne ograniczenia w wykonywaniu prawa własności, co przemawia za potrzebą ochrony interesu prawnego w szerokim rozumieniu.

Jak dalej wywiódł Sąd, ustalenia planistyczne przewidują zagospodarowanie komercyjne sąsiedniej działki znajdującej się w bliskiej odległości od budynku mieszkalnego skarżącego. W ocenie Sądu skarga S. M. jest wyrazem uzasadnionej niepewności, co do przyszłego zagospodarowania sąsiedniej nieruchomości. Te okoliczności uzasadniały przyznanie skarżącemu legitymacji do wniesienia skargi na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), dalej powoływanej również jako u.p.z.p., co otworzyło drogę do merytorycznego rozpoznania skargi.

Następnie Sąd wskazał, że podstawą uwzględnienia skargi na uchwałę dotyczącą planu miejscowego jest naruszenie obiektywnego porządku prawnego. Brak jest podstaw do uwzględnienia skargi w sytuacji, gdy interes prawny lub uprawnienie skarżącego zostaje naruszony, ale dzieje się to w zgodzie z obowiązującym prawem, w granicach przysługującego gminie tzw. władztwa planistycznego. Uprawnienie gminy do ustalania przeznaczenia terenu i sposobu jego zagospodarowania nie może być jednak nadużywane. Wadliwymi ustaleniami planu będą zatem te jego ustalenia, które naruszają przepisy prawa oraz te, które są wynikiem nadużycia przysługujących gminie uprawnień.

Sąd zauważył, że z art. 9 ust. 4, art. 14 ust. 5, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p. wynika obowiązek organów planistycznych zachowania zgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przepisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Przepis art. 9 ust. 4 u.p.z.p. stanowi, że ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 u.p.z.p. wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem. Plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych (art. 20 ust. 1 zd. 1 u.p.z.p.). Stosownie do treści art. 9 ust. 1 u.p.z.p. w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium określające kierunki zagospodarowania przestrzennego (jego perspektywy), a także same uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego mają wiążące znaczenie dla organu gminy przy sporządzaniu planu miejscowego (art. 9 ust. 4 u.p.z.p.). Niezgodność planu miejscowego z ustaleniami studium skutkuje tym, że dochodzi do naruszenia zasad sporządzenia planu miejscowego.

Strona 1/6