Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant starszy sekretarz sądowy Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Zagranicznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2013 r. sygn. akt IV SAB/Wa 137/13 w sprawie ze skargi L. L. na bezczynność Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w T. w przedmiocie rozpoznania wniosku oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 28 października 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wa 137/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi L. L. na bezczynność Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w T. w przedmiocie rozpoznania wniosku, zobowiązał Konsula do rozpoznania wniosku L. L. z dnia 14 marca 2013 r. o wydanie paszportu, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku Sądu wraz z aktami administracyjnymi sprawy, stwierdził, że bezczynność Konsula w przedmiocie rozpoznania ww. wniosku nie miała charakteru rażącego i zasądził od Konsula na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Pismem z 12 czerwca 2013 r. L. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Konsula R.P. w T. dotyczącą nierozpatrzenia wniosku z 14 marca 2013 r. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że zwrócił się do Konsula o wydanie polskiego paszportu. Wniosek został przyjęty, ale skarżącego zobowiązano do jego uzupełniania o dokument poświadczający obywatelstwo polskie.
Skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem organu paszportowego. Pismem z 14 kwietnia 2013 r. zwrócił się do Kierownika Wydziału Konsularnego o weryfikację zajętego stanowiska. W tym samym dniu złożył także do Ministra Spraw Wewnętrznych zażalenie na bezczynność organu paszportowego oraz do Ministra Spraw Zagranicznych skargę, w trybie art. 227 k.p.a.
Postanowieniem z 20 maja 2013 r. Minister Spraw Wewnętrznych uznał zażalenie za bezzasadne. W jego ocenie w sprawie nie mają zastosowania przepisy k.p.a. Odnosząc się merytorycznie do treści wniosku paszportowego podzielono stanowisko organu paszportowego o konieczności przedłożenia poświadczenia posiadania obywatelstwa polskiego. Z kolei Ambasador R.P. w Państwie I. oraz Dyrektor Departamentu MSZ uznał z tych samych przyczyn wniesioną skargę za bezzasadną.
Skarżący nie podzielił stanowiska i oceny prawnej organów nadzoru. Przywołał stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w wyroku z 24 października 2012 r. (sygn. akt IV SAB/Wa 101/12), w którym wskazano, że w przypadku złożenia wniosku o wydanie polskiego paszportu do Konsula R.P. do postępowania przed nim zastosowanie znajdują przepisy zarządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 4 listopada 1985 r. w sprawie szczegółowego postępowania przed konsulem. Zgodnie z art. 11 zarządzenia jeżeli wniosek, który strona złożyła do konsulatu nie czyni zadość wymaganiom ustalonym w przepisach polskiego prawa, konsul powinien wezwać stronę do usunięcia braków w terminie czternastu dni. Wezwanie powinno zawierać pouczenie, że nieusunięcie braków spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. We wskazanym wyroku podniesiono także, że "skarga na bezczynność byłaby uzasadniona w przedmiotowej sprawie, gdyby konsul zwrócił skarżącemu wniosek o wydanie paszportu uznając, że nie spełnia on wymogów formalnych, a następnie pozostawił go bez rozpoznania uznając, że skarżący nie uzupełnił braków formalnych wniosku. Skarga na bezczynność w przedmiotowej sprawie byłaby również uzasadniona, gdyby konsul przyjął wniosek skarżącego o wydanie paszportu, a następnie nie wydał paszportu lub decyzji odmawiającej jego wydanie".