Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Renata Detka Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wa 257/15 w sprawie ze skargi I. B. i J. B. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 października 2015r. sygn. akt IV SAB 257/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi I. B. i J. B. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji: 1) stwierdził przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 2) zobowiązał Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi do rozpoznania wniosku I. B. i J. B. z dnia 27 lipca 1998 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] czerwca 1978 r. nr [...] oraz decyzji Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] września 1979 r. nr [...] w ciągu dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy, 3) stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 4) wymierzył Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywnę w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) złotych.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.
Pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. (15 kwietnia 2015 r.- data wpływu do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi) J. i I. małżonkowie B. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Łodzi. z dnia [...] czerwca 1978 r. nr [...], zatwierdzającej projekt wymiany niezabudowanych gruntów położonych we wsi D., gm. Z., w części dotyczącej gruntów oznaczonych jako działki nr nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] oraz decyzji Prezydenta Miasta Łódzi. z dnia [...] września 1979 r. nr [...] zatwierdzającej projekt wymiany niezabudowanych gruntów położonych we wsi D. i D., gm. Z., w części dotyczącej gruntów oznaczonych jak działki nr nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...].
Rozpoznając sprawę Sąd wskazał, że uznał zasadność skargi co do przewlekłego prowadzenia postępowania w zakresie rozpoznania wniosku z 27 lipca 1998r. w okolicznościach zgromadzonego całego materiału dowodowego. Fakt śmierci jednej z uczestniczek postępowania nie może automatycznie powodować zawieszenia postępowania administracyjnego, które toczy się nieskutecznie od 17 lat, bez wcześniejszego podjęcia wszelkich czynności mających na celu ustalenie następców prawnych zmarłej. W ocenie Sądu zawieszenie postępowania było przedwczesne, gdyż sama śmierć uczestnika postępowania nie zwalnia organu od konieczności dążenia do rozstrzygnięcia sprawy sprawnie szybko i bez zbędnej zwłoki. Zatem w pierwszej kolejności Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi winien był podjąć stosowane czynności wyjaśniające jak np. uzyskać odpowiedź Sądu odnośnie żądanych informacji dotyczących postępowania spadkowego po zmarłej, jak i od I. K., do której w powyższej kwestii się zwrócił, czy również od Urzędu Gminy w G. o wskazanie ewentualnych jej następców prawnych. Dopiero wówczas, gdy poczynione działania w celu nadania sprawie dalszego biegu, nie przyniosłyby oczekiwanego rezultatu, organ winien podjąć stosowne decyzje, w tym m.in. w przedmiocie zawieszenia postępowanie w sprawie.