Dnia 14 listopada 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak(spr.) Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Marek Leszczyński Protokolant starszy asystent sędziego Katarzyna Miller po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 października 2015 r. sygn. akt IV SA/Po 585/15 w sprawie ze skargi Prokuratora Okręgowego w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy [...] oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 585/15, stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania w czystości i porządku na terenie Gminy [...] w § 5 ust. 2 pkt 2 lit. a w zakresie słowa "niezwłocznego"; § 6 ust. 2; § 7 ust. 5 i ust. 8; § 12 ust. 2 pkt 6 i pkt 9; § 12 ust. 5 pkt 3 i pkt 4; § 12 ust. 7; § 13 ust. 1; § 13 ust. 2; § 14 ust. 7; § 14 ust. 9; § 17 ust. 3 pkt 1 lit. a, b i f; § 17 ust. 3 pkt 2 lit. b i c; § 17 ust. 5; § 17 ust. 6; § 18 ust. 4 pkt 4, a w pozostałym zakresie oddalił skargę Prokuratura Okręgowego w[...].
Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Pismem z dnia 25 czerwca 2015 r. Prokurator Okręgowy w [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 2015 r. w sprawie regulaminu utrzymania porządku i czystości na terenie Gminy [...] (zwanej dalej również jako: "zaskarżona uchwała" lub "regulamin") zarzucając jej naruszenie prawa materialnego tj. § 118, 135, 137 i 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej, poprzez powtórzenie w § 2 ust. 2 regulaminu definicji legalnych pojęć zawartych w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz w innych ustawach, takich jak: "stacje zlewne" (§ 2 ust. 2 pkt.10) oraz wprowadzenie bez upoważnienia ustawowego definicji pojęć uprzednio niezdefiniowanych, takich jak: "nieruchomości częściowo zamieszkałe" (§ 2 ust. 2 pkt. 1), "nieruchomości niezamieszkałe" (§ 2 ust.2 pkt.2), "nieruchomości zamieszkałe" (§ 2 ust. 2 pkt. 3), "osoby przebywające" (§ 2 ust. 2 pkt. 4), "pojemnik do zbierania odpadów komunalnych" (§ 2 ust. 2 pkt 5), "punkty selektywnego zbierania odpadów" (§ 2 ust. 2 pkt. 6), "regulamin" (§ 2 ust. 2 pkt. 7), "sezon letni" (§ 2 ust. 2 pkt. 8), "sezon zimowy" (§ 2 ust. 2 pkt. 9), "ustawa" (§ 2 ust. 2 pkt. 11), "Wojewódzki Plan Gospodarki Odpadami (WPGO 2012)" (§ 2 ust. 2 pkt. 12), "worek do selektywnego zbierania odpadów" (§ 2 ust. 2 pkt. 13).
Prokurator zarzucił zaskarżonej uchwale również istotne naruszenie prawa materialnego tj. art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz.1399 ze zmianami, dalej zwaną jako "u.c.p.g.") poprzez nałożenie we wskazanych w skardze jednostkach redakcyjnych uchwały obowiązków i zakazów, do których określenia Rada Miejska nie była upoważniona, w tym:
- powtórzenie w § 3 ust. 1 i 2 regulaminu zapisów art. 3b ust. 1 pkt. 1 i 2 oraz art. 3c ust. 1 pkt. 1 i 2 u.c.p.g., w których ustawodawca nałożył na gminę obowiązki w zakresie osiągnięcia określonego poziomu recyklingu oraz ograniczenia masy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji przekazywanych do składowania,
- zbędne odwołanie się w § 2 ust. 1 regulaminu do definicji zawartych we wskazanych w tym przepisie ustawach,