Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bożena Popowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant: asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2013 r. sygn. akt IV SAB/Wa 167/13 w sprawie ze skargi J. M. na przewlekłość Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz J. M. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wa 167/13, oddalił skargę J. M. na przewlekłość postępowania Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku J. M. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z lokalami usługowo - handlowymi, garażem podziemnym, konieczną infrastrukturą i przebudową sieci na działkach ewidencyjnych nr [...] i innych, położnych w rejonie ulic A. w W.
Podstawę rozważań Sądu zawartych w powyższym wyroku stanowił następujący stan faktyczny i prawny.
Pismem z dnia 31 lipca 2013 r. J. M. (dalej jako skarżący), reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Prezydenta W. w zakresie rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że wnioskiem z dnia [...] listopada 2009 r. skarżący wystąpił do Prezydenta W. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z lokalami usługowo - handlowymi, garażem podziemnym, konieczną infrastrukturą i przebudową sieci na działkach ewidencyjnych nr [...] i innych, położnych w rejonie ulic A. w W. Zdaniem skarżącego, trwające przez okres ponad 3 lat i 6 miesięcy postępowanie, ze względu na podejmowane w nim przez organ czynności wskazywało na przewlekłość o znamionach rażącego naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę Prezydent W. wniósł o jej oddalenie. Organ opisał dotychczasowy przebieg postępowania, wskazując na zasadność podejmowanych czynności.
W piśmie z dnia 9 października 2013 r. skarżący podtrzymał dotychczasowe zarzuty, negując jednocześnie część twierdzeń organu zaprezentowanych w odpowiedzi na skargę.
W piśmie procesowym z dnia 18 listopada 2013 r. organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie skargi. Organ zajął stanowisko odnośnie każdego z zarzutów sformułowanych w powołanym wyżej piśmie procesowym. Podkreślił, że sprawa z wniosku J. M. była trudna, gdyż towarzyszył jej konflikt interesów wnioskodawcy oraz pozostałych stron w postępowaniu, przy czym wszystkie strony były aktywne. Akta sprawy były wielokrotnie przesyłane do organów wyższych instancji co utrudniało załatwienie sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w powołanym na wstępie wyroku stwierdził, że skarga J. M. nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd I instancji, orzekając w granicach określonych treścią art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej jako p.p.s.a.), określił instytucję przewlekłości postępowania. Wskazał, że zgodnie z doktryną i orzecznictwem, przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ będzie miało miejsce wówczas, gdy organowi będzie można skutecznie przedstawić zarzut niedochowania należytej staranności w takim zorganizowaniu postępowania administracyjnego, by zakończyło się ono w rozsądnym terminie, względnie zarzut prowadzenia czynności (w tym dowodowych) pozbawionych dla sprawy jakiegokolwiek znaczenia. Podkreślono także, że dokonując kontroli działań organu, Sąd bierze pod uwagę stan faktyczny i prawny istniejący w dacie orzekania.