Dnia 25 maja 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędziowie sędzia NSA Jerzy Siegień /spr./ sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 1841/15 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 1841/15 oddalił skargę T. K. (zwanego dalej: skarżącym) na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju (zwanego dalej: Ministrem) z dnia [...] czerwca 2015 r., znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.
Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.
Wojewoda [...] (zwany dalej: Wojewodą) decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] zezwolił Zarządowi Województwa [...] (zwanemu dalej: inwestorem) na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie drogi wojewódzkiej Nr [...] od km 24 + 750,00 do km 26 + 977,60 na odcinku B. - ul. R. w P.
Odwołanie od decyzji Wojewody złożyli T. K., P. K. oraz O. S.A.
Minister, po rozpatrzeniu odwołań, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. oraz art. 11g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, ze zm.), zwanej dalej "specustawą drogową", uchylił w części decyzję Wojewody, dokonując w niej czterech zmian, a w pozostałej część utrzymał ją w mocy.
Zdaniem Ministra inwestor, składając wniosek, spełnił wszystkie wymagania określone w specustawie drogowej. Zaskarżona decyzja wymagała jednak korekty merytoryczno - reformacyjnej, które niniejszą decyzją zostały dokonane. Minister podkreślił również, że organy obydwu instancji są właściwe do wydania decyzji w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, jednak nie są uprawnione do wyznaczania i korygowania trasy inwestycji drogowej ani do zmiany proponowanych we wniosku rozwiązań. Organy mogą zatem jedynie ocenić zgodność z prawem zaproponowanych przez inwestora rozwiązań.
Minister podniósł, że zgodnie z art. 11d ust. 1 pkt 1 specustawy drogowej, to inwestor składając wniosek o wydanie zgody na konkretną inwestycję drogową, decyduje o przebiegu drogi oraz wielkości terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych, zaś wojewoda, jak i organ odwoławczy mogą działać tylko w granicach tego wniosku z wyłączeniem prawa ingerowania w lokalizację inwestycji, a co za tym idzie także w przebieg linii podziału nieruchomości, zaproponowany przez wnioskodawcę.
Organ zauważył także, że inwestor odniósł się do żądań skarżącego w zakresie zmiany przyjętych rozwiązań lokalizacyjnych stwierdzając brak podstaw do ich uwzględnienia z uwagi na zgodność przyjętych rozwiązań z obowiązującymi przepisami prawa oraz spowodowanie jak najmniejszych uciążliwości dla właścicieli nieruchomości wchodzących w zakres planowanej inwestycji drogowej. Wyjaśnienia inwestora skarżący uznał jednak za niewystarczające i przedstawił dokumentację fotograficzną przedstawiającą aktualny stan skarpy, na której położone są budynki skarżącego, obrazującą skutki, jakie powoduje aktualnie natężenie ruchu na drodze wojewódzkiej nr [...] na wysokości jego działek. W związku z tym skarżący uznał przyjęte przez inwestora rozwiązania techniczne za niewystarczające, bowiem nie wyeliminują one oddziaływania ruchu samochodów na skarpę i znajdujące się na niej budynki.