Odnosząc się do zarzutów skargi, Sąd pierwszej instancji wskazał, że z informacji zawartych w tomie II projektu architektoniczno-budowlanego - 2. branża konstrukcyjna wynika, że na odcinku w pobliżu nieruchomości skarżącego nie występuje poszerzenie korpusu drogowego i nie ma konieczności ingerencji w strukturę skarpy. Ponadto na potrzeby realizacji prac projektowych wykonano Dokumentację Geotechniczną przez zespół uprawnionych geologów, stanowiącą załącznik do projektu budowlanego - Tom II - Branża Drogowa. Z dokumentacji tej wynika, że uprawnieni geolodzy nie stwierdzili występowania w otoczeniu pasa drogowego zjawisk osuwiskowych, nie potwierdzono także problemów ze statecznością skarpy, stąd nie ma konieczności wykonania urządzeń wzmacniających. Jednocześnie stwierdzono, że skarpa nie jest zabezpieczona przed erozyjnym działaniem wód powierzchniowych dlatego w projekcie ujęto jej profilowanie oraz zabezpieczenie przeciwerozyjne przy pomocy humusowania i obsiania trawą.
Sąd zauważył również, że z dokumentacji projektowej wynika, iż w związku z rozbudową drogi mają zostać wykonane urządzenia odwodnienia, m.in. kanalizacja deszczowa oraz drenaż pod korpusem drogi, co rozwiąże problem wód opadowych oraz gruntowych i tym samym polepszy stabilność korpusu drogowego oraz przyległych skarp.
W tej sytuacji twierdzenie skarżącego, że niezbędne jest dodatkowe zabezpieczenie skarpy w rejonie jego nieruchomości, Sąd uznał za niezasadne, zwłaszcza, że skarżący na poparcie swojej tezy nie przedstawił żadnej fachowej opinii, z której wynikałyby dowody przeciwne do ustaleń poczynionych przez projektantów.
Sąd podniósł także, że wbrew zarzutom skarżącego organ wojewódzki odniósł się do wniosku dotyczącego poszerzenia istniejącego zjazdu na nieruchomość skarżącego oraz do uwzględnienia budowy chodnika dla pieszych na odcinku od początku przedmiotowej inwestycji do wjazdu do nieruchomości skarżącego.
Z akt sprawy wynika, że organ zwrócił się do inwestora o zajęcie stanowiska co do zgłoszonych zastrzeżeń w tym zakresie i po otrzymaniu wyjaśnień inwestora przyjął, że nie ma możliwości poszerzenia zjazdu na działkę skarżącego nr [...] bowiem przedmiotowy zjazd publiczny zaprojektowano o szerokości 7 m, czyli o szerokości maksymalnej dopuszczalnej dla zamierzenia projektowanego jakim jest rozbudowa drogi wojewódzkiej Nr [...]. Natomiast odnośnie budowy chodnika w stronę miejscowości B. organ uwzględniając wyjaśnienia inwestora stwierdził, że badania ruchu prowadzone w trakcie opracowywania projektu, nie wykazały na występowanie ruchu pieszego na odcinku B.-P. Ponadto lokalizacja chodników została uzgodniona przez Komendę Wojewódzką Policji w [...], Urząd Miejski w P. i [...] Zarząd Dróg Wojewódzkich w [...].
W związku z powyższym Sąd stwierdził, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej została wydana po prawidłowym zgromadzeniu i dokonaniu oceny materiału dowodowego, przy czym w pkt 5 (strona 7) zawiera wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich, a w pkt VII (strona 11) zostały określone szczególne warunki zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych.