Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej
Uzasadnienie strona 5/6

Należy mieć na względzie, że stosownie do art. 11e specustawy drogowej, nie można uzależniać zezwolenia na realizację inwestycji drogowej od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych obowiązującymi przepisami. Przepis ten wskazuje w sposób jednoznaczny, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej jest decyzją związaną oraz nie dopuszcza jakiejkolwiek uznaniowości przy jej wydawaniu. Skoro ustawodawca precyzyjnie określił zakres wniosku składanego przez inwestora drogi publicznej, to porównując jego zawartość (wraz z załącznikami) z ustawowo wyznaczoną treścią orzeczniczą decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, określoną w art. 11f ust. 1 specustawy drogowej, organy orzekające nie mogą modyfikować ustaleń i parametrów zawartych we wniosku o wydanie ww. decyzji, jeżeli nie wynika to z wiążących organ przepisów prawa, niezależnie od ustaleń zawartych we wniosku. Podkreślić należy ponadto, że organ orzekający o lokalizacji drogi w trybie specustawy drogowej nie posiada kompetencji do wyznaczania i korygowania trasy inwestycji, czy też do zmiany proponowanych rozwiązań, co do jej przebiegu. Niedopuszczalna jest również ocena racjonalności czy słuszności koncepcji przedstawionej przez inwestora.

Z prawidłowych ustaleń organów, zaakceptowanych następnie przez Sąd pierwszej instancji wynika, że wnioskowane zamierzenie inwestycyjne nie narusza obowiązującego prawa, wniosek inwestora zawiera elementy wskazane w art. 11d ust. 1 specustawy drogowej, a projekt budowlany jest zgodny z ustawą Prawo budowlane. W tej sytuacji organ był zobligowany do wydania decyzji o lokalizacji drogi w zakresie przedstawionym przez inwestora.

Za niezasadny uznać należy więc zarzut naruszenia art. 11f ust. 1 pkt 4 i 8a specustawy drogowej. Jak bowiem trafnie zauważono w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, decyzja Wojewody [...] zawiera w pkt 5 (strona 7) wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich, a w pkt VII (strona 11) zostały określone szczególne warunki zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych. W celu oceny, czy nie zostały naruszone uzasadnione interesy osób trzecich, konieczne jest więc ustalenie, czy wzniesienie danego obiektu budowlanego odpowiada warunkom techniczno-budowanym i czy nie powoduje pogorszenia warunków sanitarnych oraz uciążliwości dla otoczenia. Przy czym o naruszeniu interesu osób trzecich można mówić jedynie wtedy, gdy zostały naruszone w tym względzie konkretne przepisy. Z powyższego wynika, że "uzasadniony interes osób trzecich", o którym mowa w powyższym przepisie to interes prawny, a nie interes faktyczny.

Tymczasem skarżący kasacyjnie upatruje naruszenia swojego interesu prawnego w pominięciu przez organy obu instancji, zgłoszonych przez niego uwag w zakresie konieczności zabezpieczenia skarpy na wysokości jego działek, w sposób odmienny od rozwiązania, które w tym zakresie przyjął inwestor. Organ przedstawił zarzuty skarżącego w tym zakresie inwestorowi i po uzyskaniu stanowiska inwestora w sposób wyczerpujący przedstawił swoje stanowisko w zaskarżonej decyzji. Sąd natomiast weryfikując zaskarżoną decyzję w oparciu o akta sprawy trafnie zaznaczył, że dokumentacja geotechniczna, sporządzona przez zespół uprawnionych geologów na potrzeby realizacji prac projektowych dotyczących przedmiotowej inwestycji i stanowiąca załącznik do projektu budowlanego, nie może być kwestionowana przez organ orzekający w sprawie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Przy czym z dokumentacji tej wynika, że nie zaobserwowano w otoczeniu pasa drogowego zjawisk osuwiskowych oraz problemów ze statecznością skarpy, co wpłynęło na brak konieczności wykonania urządzeń ją wzmacniających. Zauważono jednocześnie, że skarpa nie jest zabezpieczona przed erozyjnym działaniem wód powierzchniowych, dlatego też w projekcie budowlanym ujęto jej profilowanie oraz zabezpieczenie przeciwerozyjne. Dodatkowo z dokumentów projektowych wynika, że w związku z rozbudową drogi zostaną wykonane urządzenia odwodnienia, m.in. kanalizacja deszczowa oraz drenaż pod korpusem drogi, co rozwiąże problem wód opadowych oraz gruntowych i tym samym znacząco polepszy stabilność korpusu drogowego oraz przyległych skarp.

Strona 5/6