Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński /spr./ Sędzia WSA del. Sławomir Wojciechowski Protokolant: st. asystent sędziego Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 745/15 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 745/15, oddalił skargi W. K. i R. K. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Starosta Wielicki stosownie do postanowienia Wojewody Małopolskiego z dnia [...] grudnia 2013 r., znak: [...] wyznaczającego go do przeprowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, pn.: Rozbudowa ulicy łączącej ul. P. z ul. K. w K. wraz z infrastrukturą techniczną, decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. znak: [...] zezwolił na realizację inwestycji drogowej, pn.: Budowa ulicy łączącej ul P. z ul. K. w K. wraz z infrastrukturą techniczną obejmującą swoim zakresem budowę ulicy łączącej ul. P. z ul. K. kategorii drogi gminnej od km [...] do km [...], rozbudowę ul. K. (kategoria drogi powiatowej) od km [...] do km [...] o pas wyłączenia do projektowanej ulicy łączącej ul. P. z ul. K., przebudowę sieci gazowej, wodociągowej, kanalizacji ogólnospławnej, elektroenergetycznej, kabli trakcyjnych, kabli sygnalizacyjnych oraz budowę i przebudowę sieci oświetlenia ulicznego i sieci teletechnicznej.
W odwołaniu od powyższej decyzji W. K., będący właścicielem nieruchomości objętych projektowaną inwestycją (działki nr [...],[...] i [...]) wskazał, że jego zdaniem planowana droga ma charakter wyłącznie prywatny i służyć będzie celom komercyjnym związanym z funkcjonowaniem budynku biurowo -usługowo - handlowego "O.", który w ten sposób uzyska połączenie z drogami publicznymi. Połączenie tego budynku z drogami publicznymi powinno być uzyskane w postępowaniu o pozwolenie na budowę dla ww. budynku. Ponadto podniósł, że planowana inwestycja utrudni ruch na ulicy P., która ma już zapewnione połączenie z ul. K. (estakada drogowa im. J. oraz ulice D. i K.). Zauważył, że Prezydent Miasta Krakowa, jako wnioskodawca nadużywa prawa, gdyż rzeczywisty inwestor (spółka E. sp. z o.o. z siedzibą w K.) może zapewnić sobie drogę wewnętrzną we własnym zakresie np. poprzez ustanowienie drogi koniecznej. Formułując zarzuty naruszenia prawa wskazał na wadliwość przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego w zakresie postępowania dowodowego (nie przeprowadzono dowodu z oględzin z udziałem biegłego geodety i architekta, nieuwzględniono wniosków dowodowych) oraz inne uchybienia procesowe (brak przeprowadzenia rozprawy, nieprzesłuchanie stron, brak możliwości wypowiedzenia się strony po zebraniu materiału dowodowego).
Odwołanie było pięciokrotnie uzupełniane przez skarżącego. W kolejnych uzupełnieniach z dnia [...] maja 2014 r., [...] maja 2014 r., [...] czerwca 2014 r., [...] czerwca 2014 r. i [...] lutego 2015 r. W. K. dodatkowo sformułował szereg zastrzeżeń do zatwierdzonego zaskarżoną decyzją projektu budowlanego. Miedzy innymi zgłoszony został wówczas zarzut naruszenia § 9 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r., Nr 43, poz. 430) ponieważ zaprojektowane skrzyżowanie w miejscu zjazdu indywidualnego na ul. P. jest niezgodne z ww. rozporządzeniem w zakresie odległości między skrzyżowaniami (w projekcie brakuje informacji na temat uzyskanego odstępstwa od ww. przepisu), a także zarzut, że projekt organizacji ruchu, który został zatwierdzony przez zarządzającego ruchem, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem, posiada braki formalne, które uniemożliwiają zatwierdzenie przedmiotowego projektu.