Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miejskiej w Rzgowie w przedmiocie sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części miasta Rzgów
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2020r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 703/18 w sprawie ze skargi [...] na uchwałę Rady Miejskiej w Rzgowie z dnia [...] czerwca 2006 r. [...] w przedmiocie sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części miasta Rzgów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 703/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w pkt 1 stwierdził nieważność § 3 pkt 6 oraz § 13 pkt 1 lit. a tiret 3 uchwały Rady Miejskiej w Rzgowie z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w sprawie sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części miasta Rzgów, w pkt 2 oddalił skargę w pozostałej części, a w pkt 3 zasądził od Rady Miejskiej w Rzgowie na rzecz [...] kwotę 300 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżony wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.

[...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Rzgowie z dnia [...] czerwca 2006 r. Nr [...]w sprawie sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części miasta Rzgów ograniczonej ul. [...]i granicami działek o nr ewid. [...] (publ. Dz. Urz. Woj. Łódzkiego Nr 299, poz. 2320). Uchwale zarzucił naruszenie:

- art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez przekroczenie władztwa planistycznego;

- art. 140 k.c. oraz art. 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym polegające na nieuzasadnionym ograniczeniu właściciela nieruchomości w prawie korzystania z rzeczy;

- art. 2 pkt 16, art. 15 ust. 2 pkt 9 i 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowiące istotne naruszenie zasad sporządzania planu;

- art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez zaniechanie stwierdzenia zgodności planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy - stanowiące istotne naruszenie trybu sporządzania planu.

Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości, ewentualnie w części dotyczącej nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...]oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazał, że działka będąca jego własnością oznaczona została w planie symbolami 1ZC (teren cmentarza) i 2U (zabudowa usługowa o charakterze komercyjnym, niekomercyjnym lub rzemieślniczym z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi).

W ocenie skarżącego uchwała narusza art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez przekroczenie władztwa planistycznego i wprowadzenie na prywatnej nieruchomości (dz. nr [...]) dwóch różnych sposobów jej wykorzystania (usługi i cmentarz) w sposób uniemożliwiający realizację przeznaczenia o funkcji usługowej, bez uprzedniej realizacji przez gminę infrastruktury technicznej (w szczególności drogowej).

Ponadto uchwała narusza art. 140 k.c. oraz art. 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuzasadnione ograniczenie właściciela nieruchomości w prawie korzystania z jego rzeczy w sposób zgodny z przeznaczeniem ustalonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, co przejawia się w niezrealizowaniu inwestycji polegającej na powiększeniu cmentarza, a także niezrealizowanie inwestycji w zakresie infrastruktury technicznej przewidzianych w planie.

Strona 1/7