Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Maria Rzążewska (spr) Sędziowie Jerzy Bujko Stanisław Nowakowski Protokolant Maria Połowniak po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 listopada 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 77/05 w sprawie ze skargi E. i P. D., T. K. i K. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi ekspresowej 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżących E. i P. D. i T. K. kwotę 120,00 zł (sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ze skargi E. i P. D. oraz T. K., uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2004 r. w przedmiocie lokalizacji drogi ekspresowej w części jej pkt 3 w zakresie rozstrzygnięcia obejmującego lokalizację drogi co do działki [...] położonej w gminie Stare Babice obręb [...]. Wyrokiem tym oddalono skargę K. S.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił i podniósł, iż skarżący składali wnioski o zmianę przebiegu linii inwestycji w toku postępowania administracyjnego i w wyniku podjętych przez skarżących działań, inwestor Generalna Dyrekcjia Dróg Krajowych i Autostrad przychyliła się do ich wniosku i zwróciła się do Biura "P.", które opracowywało projekt inwestycji o ustalenie czy istnieje możliwość takiego zlokalizowania urządzeń drogowych, aby uwzględnić propozycje skarżących, podając w piśmie datowanym 20.09.2004 r., że jeśli taka możliwość istnieje to wnosi o uwzględnienie wniosku i przyjęcie proponowanych rozwiązań zgłoszonych przez skarżących.
Sąd podniósł, że rozpoznając sprawę w wyniku wniesionych odwołań, Minister Infrastruktury w żaden sposób nie odniósł się do wymienionego pisma i poruszonych w nim kwestii. Wprawdzie Biuro "P." udzieliło odpowiedzi na pismo inwestora dopiero 23.03.2005 r., a zatem po wydaniu ostatecznej decyzji, potwierdzając możliwość dokonania zaproponowanych zmian, jednak nie zwalniało to organu wydającego decyzję od wszechstronnej oceny stanu faktycznego i materiału dowodowego. W szczególności organ nie wyjaśnił, czy pismo inwestora kierowane do Biura "P." nie stanowi zmiany wniosku co do przebiegu pasa drogowego w tej części.
Sąd podniósł, że nawet przy przyjęciu, że uwzględnienie wniosku skarżących co do granicy przebiegu inwestycji byłoby niemożliwe, to obowiązkiem organu jest wyjaśnienie przyczyn, dla których wniosek ten nie może być uwzględniony, zwracając przy tym uwagę, że inwestycja w tej części przebiega wzdłuż linii łamanej, natomiast uwzględnienie propozycji zmian właścicieli działek przeznaczonych pod inwestycje skutkowałoby tym, że granica ta przebiegałaby wzdłuż linii prostej podnosząc nadto, że z załączonej mapy nie wynika ażeby przez działkę nr [...] miał przebiegać np. węzeł komunikacyjny, albo żeby ten konkretny fragment był niezbędny dla realizacji inwestycji. Założeniem ustawodawcy było przeznaczenie pod inwestycje celu publicznego, takich jak droga ekspresowa tylko tych nieruchomości, które są niezbędne dla ich realizacji. Nie może także stanowić wyjaśnienia nieuwzględnienia zmian zaproponowanych przez wymienionych skarżących fakt, że z ekonomicznego punktu widzenia niecelowym jest podział działki nr [...] i pozostawienie właścicielce jedynie 81 m2, skoro uwzględnienie takich zmian byłoby zgodne z wnioskiem właścicielki.
Sąd podniósł, że organ odwoławczy nie wyjaśnił dokładnie stanu faktycznego, mając na względzie nie tylko interes społeczny, ale i interes obywateli w tym wypadku skarżących oraz nie zebrał i rozpatrzył całego materiału dowodowego.