Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie Sędzia del. WSA Renata Detka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 września 2018 r. sygn. akt III SA/Kr 825/18 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa J. Spółka z o.o. Spółka Komandytowa z siedzibą w K. na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie; 2. zasądza od Przedsiębiorstwa J. Spółka z o.o. Spółka Komandytowa z siedzibą w K. na rzecz Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 25 września 2018 r., sygn. akt III SA/Kr 825/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu skargi Przedsiębiorstwa J. Spółki z o.o. Spółki Komandytowej z siedzibą w K., uchylił decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] września 2015 r. w przedmiocie choroby zawodowej oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji oraz zasądził od organu na rzecz strony skarżącej koszty postępowania.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Wyrokiem z 15 maja 2018 r., II OSK 1551/16, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 16 lutego 2018r., III SA/Kr 1500/15, i przekazał sprawę sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Uchylonym wyrokiem WSA oddalił skargę Przedsiębiorstwa J. Spółka z o.o. Spółka komandytowa w K. (dalej "skarżąca") na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z [...] września 2015 r., utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z [...] kwietnia 2015 r. o stwierdzeniu u Z. C. (dalej "uczestnik") choroby zawodowej - choroby skóry - alergiczne, kontaktowe zapalenie skóry, wymienionej w poz. 18/1 wykazu chorób zawodowych.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, uzasadniony był zarzut kasacyjny naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 141 § 4 p.p.s.a. Uzasadnienie wyroku nie zawierało bowiem oceny prawnej zarzutów zawartych w skardze, a dotyczących zagadnienia kwalifikacji uczestnika jako pracownika i w konsekwencji stwierdzenia choroby zawodowej na podstawie art. 2351 Kodeksu pracy. Sąd nie wyjaśnił merytorycznie przyczyn, dla których uznał za niezasadne zarzuty skargi dotyczące przepisów: art. 2351 Kodeksu pracy, art. 4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1376 z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.). Ponadto, w uzasadnieniu wyroku całkowicie pominięto konsekwencje procesowe, jakie wynikały z wydanego wcześniej w niniejszej sprawie, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2013 r., III SA/Kr 382/12. Obowiązkiem Sądu było zweryfikowanie tych podstawowych kwestii, którymi zajęły się organy w kontrolowanych decyzjach. Skoro zagadnieniem spornym było to, czy przepisy o chorobach zawodowych znajdowały zastosowanie do uczestnika, który wykonywał pracę na podstawie umowy zlecenia, to obowiązkiem Sądu była merytoryczna ocena stanowiska zajętego w tym zakresie przez organy obu instancji oraz zarzutów skargi sformułowanych w tym przedmiocie.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd pierwszej instancji nie wypowiedział się co do wykładni art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stał się przedmiotem rozbieżnych interpretacji, dokonanej przez organy i skarżącą. Ponadto Sąd, w sposób niedopuszczalny - w świetle art. 153 p.p.s.a. - stwierdził, że w sprawie nie miał znaczenia czas pracy uczestnika w przedsiębiorstwie skarżącej, gdyż pozostawało to w sprzeczności z oceną i wskazaniami zawartymi w poprzednim wyroku. Wymienione braki uzasadnienia zaskarżonego wyroku uniemożliwiły w konsekwencji merytoryczne rozpoznanie zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej.