Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Stanisław Nowakowski Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Ol 931/07 w sprawie ze skargi A. M. B. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego oddala skargę kasacyjną.
II OSK 723/08
U Z A S A D N I E N I E
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 16 stycznia 2008 r. sygn.
akt II SA/Ol 931/07 stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia [...] lipca
2007 r. Nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł na wstępie, że skarga wniesiona została w oparciu o przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 42, poz. 1591 ze zm.), po spełnieniu przewidzianych w nim formalnych przesłanek. Zdaniem Sądu, A. M. B. mogła złożyć skargę na uchwałę, nie wyczekując na odpowiedź organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu tego poglądu Sąd powołał się na uchwałę składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 kwietnia 2007r. (sygn. akt II OPS 2/07), w której wyraźnie stwierdzono, jeżeli w dniu wnoszenia skargi, nie była rozstrzygnięta kwestia czy wezwanie zostanie czy nie zostanie uwzględnione, to jeżeli w ostatecznym rezultacie wezwanie to nie zostało uwzględnione, skarga jest wniesiona z dopełnieniem warunku w postaci bezskuteczności wezwania. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdy skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa i wkrótce potem wniósł skargę, to odrzucenie w takiej sytuacji skargi jako niedopuszczalnej (przedwczesnej), ponieważ nie została wniesiona po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa nie ma oparcia w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) i ustawy o samorządzie gminnym. Bezskuteczność wezwania do usunięcia naruszenia jako wymóg (warunek) wniesienia skargi jest spełniony zarówno wówczas, gdy przed wniesieniem skargi organ udzielił skarżącemu odpowiedzi negatywnej, jak i wówczas, gdy taka negatywna odpowiedź została doręczona skarżącemu później, po wniesieniu skargi albo, gdy organ w ogóle nie udzielił odpowiedzi na wezwanie.
Zdaniem Sądu nie ulega także wątpliwości, że interes prawny skarżącej został tym aktem (uchwałą) naruszony, albowiem wskutek jego podjęcia została ona pozbawiona mandatu radnego. Rada Miejska w P. podejmując uchwałę o wygaśnięciu mandatu A. M. B. oparła się o przepisy art. 190 ust. 1 pkt 2a, ust. 4-6 z 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 ze zm.), które określają, że wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek naruszenia ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z wykonywaniem określonych w odrębnych przepisach funkcji lub działalności, a w przypadku łączenia takich funkcji ust. 5 ww. artykułu zobowiązuje radnego do zrzeczenia się funkcji lub zaprzestania prowadzenia działalności w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Natomiast stosownie do ust. 6 wymienionego wyżej artykułu w przypadku niezrzeczenia się funkcji lub zaprzestania prowadzenia działalności przez radnego w terminie, o którym mowa w ust. 5, rada stwierdza wygaśnięcie mandatu radnego, w drodze uchwały, najpóźniej po upływie miesiąca od upływu tego terminu. Rada Miejska zastosowała wyżej wymienione przepisy nawiązując do art. 159 § 1 pkt 9 ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych stwierdzającego, że ławnikami nie mogą być radni gminy, której rada dokonuje wyboru ławników. Według organu doszło więc do naruszenia ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z wykonywaniem określonych w odrębnych przepisach funkcji ławnika.