1. W ramach uprawnień wynikających z władztwa planistycznego gmina może zmienić w planie miejscowym dotychczasowe przeznaczenie określonych obszarów gminy, ale tylko w granicach zakreślonych ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
2. Inne przeznaczenie określonego terenu w planie miejscowym niż w studium należy zakwalifikować jako istotne naruszenie prawa tj. art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwłaszcza wówczas, gdy to „inne przeznaczenie terenu” w planie miejscowym jest całkowicie odmienne od ustalonego w studium.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych Rady Miasta [...] oraz S. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1156/14 w sprawie ze skarg S. Ł., Wojewody [...] oraz Klasztoru [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego K." 1. oddala skargę kasacyjną Rady Miasta [...], 2. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie III (trzecim) w zakresie oddalenia skargi S. Ł. i oddala skargę kasacyjną w zakresie odrzucenia skargi co do nieruchomości niestanowiących własności skarżącego, 3. zasądza od Gminy Miasta [...] na rzecz S. Ł. kwotę 850 (osiemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 4. zasądza od Gminy Miasta [...] na rzecz Wojewody [...] kwotę 260 (dwieście sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1156/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - po rozpoznaniu skarg Klasztoru K., S. Ł. oraz Wojewody [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...]" - stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały (w pkt I wyroku), oddalił skargę Klasztoru K. (pkt II wyroku), oddalił skargę S. Ł. w zakresie jakim dotyczy ona nieruchomości stanowiących własność skarżącego, a w pozostałym zakresie skargę odrzucił (pkt III wyroku).
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Rada Miasta [...] w dniu [...] stycznia 2012 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] ".
W dniu 25 kwietnia 2012 r. Klasztor K. w Z. wniósł skargę na powyższą uchwałę Rady Miasta [...]. Domagał się stwierdzenia nieważności uchwały w całości z uwagi na naruszenie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dalej u.p.z.p., tj. art. 17 - poprzez brak uzgodnienia z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków; art. 1 pkt 9 i art. 2 pkt 4 - poprzez nieuwzględnienie potrzeb Klasztoru - lokalnej społeczności; art. 17 pkt 13 - poprzez nieponowienie w niezbędnym zakresie uzgodnień przy piątym wyłożeniu planu, do którego wprowadzono zmiany. Skarga poprzedzona była wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego, skierowanym do Rady Miasta [...], w którym Klasztor zwrócił się o ujęcie w planie zapisu uniemożliwiającego budowę pod budynkiem mieszkalno - usługowym i usługowym parkingów podziemnych, a także zapisu uniemożliwiającego lokalizację usług publicznych na obszarze M/U. Rada Miasta [...] w odpowiedzi uznała podnoszone zarzuty za bezzasadne.
W uzasadnieniu skargi Klasztor wskazał, że układ urbanistyczny ul. [...] oraz zabytkowe zabudowania wpisano do rejestru zabytków województwa [...] pod nr [...] decyzją z dnia [...] maja 1957 r. Za otoczenie zabytku uznano obszar ograniczony od północy biegiem potoku [...], od południa linią przebiegającą w odległości 100 m od osi jezdni ul. [...]. Pomimo powyższej okoliczności, dla inwestycji na działce nr [...] i nr [...], oznaczonych w tekście i na rysunku planu symbolem 2.M/U, wydane zostały warunki zabudowy bez opinii Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w [...]. Budowa kolejnego apartamentowca - w strefie ochrony konserwatorskiej ul. [...] wśród otoczenia domków jednorodzinnych, w najbliższym otoczeniu szkoły oraz Klasztoru - jest niedopuszczalna. Argumentacja ta stanowiła przedmiot zastrzeżeń skarżącego do czwartego i piątego wyłożenia publicznego projektu planu miejscowego "[...]". Stwierdzono, że pierwotny projekt planu miejscowego "[...] " został przez Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w [...] uzgodniony pod warunkiem wprowadzenia uwag. Kolejne wyłożenia projektu, tj. 2, 3, 4, 5 nie zostały natomiast uzgodnione.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta [...] wnosiła o jej oddalenie. Podnosiła, że Klasztor nie kwestionuje ustaleń planu dotyczących jego nieruchomości, lecz nieruchomości sąsiedniej, tj. działek nr [...] i nr [...]. Nie ma on zatem interesu prawnego, lecz tylko faktyczny i z tej przyczyny skarga powinna zostać oddalona.