Dnia 13 marca 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) sędzia NSA Zbigniew Kostka sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2019 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2027/17 w sprawie ze skargi D. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 9 listopada 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2027/17, oddalił skargę D. R. (dalej: "Skarżący") na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] czerwca 2017 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wnioskiem z [...] listopada 2016 r. Skarżący wystąpił o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego ze względu na polskie pochodzenie ojca i jego wstępnych.
Wojewoda [...] decyzją z [...] maja 2017 r. odmówił potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez skarżącego, wskazując, że dziadek Skarżącego po imigracji do [...] przyjął tam urząd duchownego, co oznacza, że sprawował funkcję publiczną, w konsekwencji czego utracił z mocy prawa obywatelstwo polskie, na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 7, poz. 44, z późn. zm.), a wraz z nim jego małoletni syn.
Po rozpatrzeniu odwołania Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] czerwca 2017 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że żadne z rodziców Skarżącego w chwili jego urodzenia nie posiadało obywatelstwa polskiego. Organ wyjaśnił, że dziadek Skarżącego utracił obywatelstwo polskie po wyemigrowaniu do [...] przed uzyskaniem pełnoletności przez ojca Skarżącego w wyniku przyjęcia urzędu publicznego przez sprawowanie obowiązków rabina w gminie żydowskiej mającej siedzibę w państwie obcym. Minister podkreślił przy tym, że zgodnie z prawem polskim gminy żydowskie miały charakter publicznoprawny, w związku z czym, w ocenie organu, rabinów należało traktować jako osoby piastujące urząd publiczny.
Organ wskazał, że utrata przez dziadka Skarżącego obywatelstwa polskiego pociągała za sobą również utratę obywatelstwa przez małoletniego ojca Skarżącego. Zdaniem Ministra bez znaczenia pozostawał fakt, że ojciec Skarżącego w dacie utraty obywatelstwa przez dziadka Skarżącego zamieszkiwał jeszcze z matką i rodzeństwem w Polsce i był traktowany przez władze polskie jak obywatel polski, gdyż władze polskie nie dysponowały wówczas wiedzą o faktach skutkujących utratą obywatelstwa polskiego przez dziadka Skarżącego, a tym samym przez jego dzieci i żonę.
Po rozpoznaniu skargi na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przywołanym na wstępie wyrokiem oddalił skargę. W ocenie Sądu, Skarżący nie spełniał przesłanek uzyskania obywatelstwa polskiego, gdyż żadne z jego rodziców w chwili jego urodzenia nie było obywatelem Polski. Sąd wyjaśnił, że obywatelstwo polskie przysługujące ojcu Skarżącego było związane z obywatelstwem polskim posiadanym przez dziadka Skarżącego, które zostało przez niego utracone w związku z objęciem funkcji rabina w [...], uznawanego za obcy urząd publiczny. Sąd wskazał także, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż dziadek Skarżącego wykonywał w [...] obowiązki przypisywane zarówno rabinowi, jak i kantorowi, w związku z czym brak było podstaw do przeprowadzenia dowodu uzupełniającego z opinii biegłego w celu ustalenia różnic między stanowiskiem wykonywanym przez rabina i kontora w religii judaistycznej.