Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kamiński (spr.) Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2056/13 w sprawie ze skargi S. G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 5 lutego 2013 r. nr ... w przedmiocie uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz S. G. kwotę 137 (sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2056/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi S. G., zw. dalej skarżącym, na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 5 lutego 2013 r. w przedmiocie uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, uchylił zaskarżone postanowienie, stwierdzając, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. W motywach wyroku Sąd I instancji powołał się na następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Przedmiotem Sądu I instancji było postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 5 lutego 2013 r. uchylające postanowienie S. Konserwatora Zabytków, zw. dalej Konserwatorem Zabytków, z dnia 18 listopada 2011 r. uzgadniające projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na rozbudowie Pałacu B., jako budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowie na terenie założenia pałacowego budynku gospodarczego, budynku mieszkalnego jednorodzinnego zawierającego pomieszczenie techniczne - stację trafo wraz z budynkiem garażowym, dwóch budynków wartowni związanych z bramą wjazdową, budynku rekreacji indywidualnej, sieci wodociągowej i leśnej nieutwardzonej drogi gospodarczej na działkach nr ew. ..., ..., ... w obrębie ... przy ul. M. na terenie dzielnicy B. w W., objętych ochroną konserwatorską na podstawie wpisu do rejestru zabytków decyzjami nr ... i ... z lipca 1965 r. pod następującymi warunkami: (1) ewentualna decyzja o wyburzeniu wewnętrznych ścian oficyn, w szczególności ścian konstrukcyjnych musi być poprzedzona badaniami architektonicznymi określającymi czas ich powstania; (2) powierzchnia świetlika usytuowanego w dziedzińcu nie przekroczy 16 m² i nie będzie wykraczać poza linię zabudowy oficyn północnych od strony dziedzińca; (3) w przestrzeni dziedzińca nie będzie lokalizowana żadna dekoracja stanowiąca symetryczny odpowiednik świetlika; (4) żadne nawierzchnie (drogi, dziedziniec) na terenie założenia pałacowego nie powinny być utwardzone.
W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd I instancji wywiódł, że postanowienie Konserwatora Zabytków z jednej strony uzgadnia przedłożony projekt decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, z drugiej jednak strony uzgodnienie to nastąpiło pod warunkiem spełnienia czterech wymienionych w nim warunków. Warunki, o których mowa w punkcie 1, 2, 3 i częściowo 4 w zakresie nawierzchni dziedzińca, są nowymi ustaleniami, których w projekcie decyzji nie ma. W ocenie Sądu, chęć wprowadzenia przez organ uzgadniający nowych zapisów do projektu decyzji, bez których uzgodnienie nie może być pozytywnie rozstrzygnięte, winno odbyć się poprzez odmowę uzgodnienia i wskazania w uzasadnieniu postanowienia przyczyn tej odmowy. W ocenie Sądu, po ewentualnym skorygowaniu projektu decyzji zgodnie z zaleceniami organu uzgadniającego, nowy projekt decyzji winien być przedłożony do uzgodnienia.
Sąd I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie powstała sytuacja, w której pomimo uzgodnienia projektu decyzji, inwestor złożył zażalenie, wskazując, że nie zgadza się z warunkami tego uzgodnienia zawartymi w punkcie 2 i 4. W ocenie Sądu, nie można wnieść zażalenia na warunki uzgodnienia, bez wniesienia zażalenia na samo uzgodnienie. Warunki uzgodnienia są bowiem integralną częścią tego uzgodnienia. Składając zażalenie w zakresie warunków uzgodnienia, inwestor faktycznie nie zgadza się z treścią tego uzgodnienia. Warunki uzgodnienia odnoszą się do samego uzgodnienia. Przy takiej konstrukcji postanowienia jaką przyjął Konserwator Zabytków, należy uznać, że warunki w nim wymienione, to faktycznie przyczyny odmowy uzgodnienia projektu decyzji w wersji przedstawionej do uzgodnienia. Zdaniem Sądu, intencją Konserwatora Zabytków było wprowadzanie do decyzji o lokalizacji planowanej inwestycji celu publicznego zapisów odpowiadających treści warunków i w tym zakresie decyzja różniłaby się od projektu decyzji.