Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia del.WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz /spr./ Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 4 września 2007 r.. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 października 2006 r., sygn. akt II SA/Ke 1074/05 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. przyznaje od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na rzecz adwokatów A. S. i M. W. kwoty po 146,40 (sto czterdzieści sześć złotych czterdzieści groszy) złotych w tym podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skarżącej z urzędu.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 października 2006 r. sygn. akt II SA/Ke 1074/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę wniesioną przez M. C. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że decyzją z dnia [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] w przedmiocie nie stwierdzenia choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia wywołanego trójchloroetylenem i czterochloroetylenem, wymienionej w pozycji 1.41 wykazu chorób zawodowych.
W kontrolowanej przez Sąd pierwszej instancji decyzji organ odwoławczy podał, że M. C. od 3 października 1977 r. do 30 czerwca 2002 r. była zatrudniona w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w K. Laboratorium Drogowe Gospodarstwo Pomocnicze przy ul. P. w K. kolejno jako:
3.10.1977 r. do 31.05.1978 r. - pomoc laboratoryjna,
1.06.1978 r. do 26.04.1982 r. - laborant w Pracowni Bitumów,
27.04.1982 r. do 31.12.1983 r. - referent techniczny,
1.01.1984 r. do 30.09.1989 r. - starszy laborant w Pracowni Bitumów,
1.10.1989 r. do 31.12. 1998 r. - specjalista w Pracowni Bitumów,
1.01.1999 r. do 30.06.2002 r. - specjalista w Pracowni Nawierzchni.
Pracując w Pracowni Bitumów w wymiarze czasu pracy trzy razy w tygodniu po 4 godziny dziennie była narażona na opary trójchloroetylenu i czterochloroetylenu, a w okresie od 1.10.1989 r. do 31.12.1998 r. pracowała w tych samych warunkach bez narażenia na opary trójchloroetylenu. Ze sporządzonej przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. oceny narażenia zawodowego wynika, że w miejscu pracy opary stężenia wymienionych substancji nie przekraczały dopuszczalnych norm (NDS), natomiast pracodawca w okresie zatrudnienia M. C. nie stosował benzenu i fosgenu.
W orzeczeniach lekarskich Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. z dnia 13 października 2004 r. i orzeczeniu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu z dnia 15 czerwca 2005 r. stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia zawodowego trójchloroetylenem i czterochloroetylenem. W zaskarżonej decyzji organ stwierdził, że przedmiotowe substancje nie są zaliczone do czynników o udowodnionym działaniu rakotwórczym w odniesieniu do człowieka. Badania czynnościowe układu oddechowego wykazały jego pełną wydolność w zakresie wentylacji i wymiany gazowej w płucach. Brak rozpoznania choroby zawodowej przez właściwą jednostkę służby zdrowia, wyklucza możliwość wydania decyzji stwierdzającej chorobę zawodową, w sytuacji, gdy postępowanie w sprawie zostało przeprowadzone zgodnie z wymogami § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115).