Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Stanisław Nowakowski ( spr.) Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 2330/06 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 2330/06 oddalono skargę J. K., nie dopatrując się rażącego naruszenia prawa w decyzji wydanej w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jakie Starosta O. udzielił M. i L. D..
Wniosek o stwierdzenia nieważności decyzji Starosty O. z dnia [...] złożył skarżący J. K. z powodu rażącego naruszenia prawa polegającego na wydaniu pozwolenia na budowę zlokalizowanej na działce nie posiadającej - jego zdaniem - dostępu do drogi publicznej.
Wojewoda W. - M. decyzją z dnia [...] ponownie odmówił stwierdzenia nieważności decyzji a Główny Inspektora Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] po uchyleniu poprzedniej jego decyzji przez WSA, na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 k.p.a., utrzymał decyzję Wojewody w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, że powtórna analiza materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wykazała, iż nieruchomości, na których zaprojektowana została sporna inwestycja, posiadały dostęp do drogi publicznej, co potwierdzają zarówno akty notarialne znajdujące się w materiale dowodowym sprawy, jak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2006 r. sygn. akt VII SA/Wa 78/06 oraz wyrok Sądu Rejonowego w O. Wydział I Cywilny z dnia [...] lutego 2005 r. sygn. akt [...], mocą którego nakazano J. K. przywrócenie L. D. spokojnego posiadania przechodu i przejazdu przez działkę nr [...] położoną w obrębie S. gm. M. na odcinku od drogi gminnej stanowiącej działkę nr [...] do drogi wewnętrznej pomiędzy działkami o nr ew. [...] i [...] w miejscu gdzie na działce o nr ew. [...] przebiegała droga wewnętrzna brukowa prowadząca do zlikwidowanego dworca kolejowego w S.. (Sprawa przed Sądem w O. o przywrócenie posiadania toczyła się z powództwa L. D. a zatem w sentencji zaistniała oczywista omyłka pisarska - podkreślenie NSA).
Sąd pierwszej instancji analizując zgromadzony przez organy administracji publicznej stan faktyczny stwierdził, że nie daje on podstawy do przyjęcia, iż doszło w wydaniu decyzji Starosty O. do rażącego naruszenia prawa, ponieważ materiał ten dowodzi, że jest dostęp do drogi publicznej z działki małżonków D.. Nadto wyjaśnił zasady prawne jakie obowiązują przy wykładni przepisu art. 156 § 1 pkt. 1 - 7 k.p.a.
Sąd administracyjny podniósł także, że z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia [...] wynika, iż istnieje rozwiązanie komunikacyjne przez działkę dojazdową nr [...] z drogą gminną. Z aktów notarialnych kupna działek przez inwestora z dnia [...] marca 2002 r., [...] stycznia 2001 r. i [...] września 2001 r. także płynie wniosek, że działki o nr ewid. [...],[...],[...] i [...] posiadają dostęp do drogi publicznej.
Powołując się na analizę akt sprawy Sąd podnosi, że w dniu wydania decyzji o pozwoleniu na budowę działka nr [...] stanowiła własność Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu Przedsiębiorstwa Państwowego ,,[...]". Poprzez działkę przebiegała droga brukowa, która stanowiła dojazd zarówno do budynku kolejowego, jak i innych urządzeń kolejowych. Wspomniana droga brukowa stanowiła również połączenie komunikacyjne z działkami inwestora nr [...],[...],[...] i [...] do drogi publicznej. Fakt ten użytkownik wieczysty akceptował, czego wyrazem było jego oświadczenie zawarte w akcie notarialnym z dnia 12 maja 2004r. (§ 1 i § 6) mocą którego [...] S.A. sprzedały prawo użytkowania wieczystego do działki nr [...] J. K..