Część nieruchomości, które w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz o uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./ nie znajdowała się we władaniu Państwa ani w użytkowaniu zakładów, ponieważ w jej posiadanie uprzednio wszedł właściciel - nie mogła być przejęta na rzecz Państwa na podstawie art. 9 ustawy.
Orzeczeniem z dnia 17 lutego 1951 r. Prezydium Warszawskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej uznano, że nieruchomości należące do: 1/ Antoniego W. o pow. 44,47 ha, 2/ Natalii K. o pow. 17, 93 ha, 3/ Heleny W. o pow. 9,92 ha, 4/ Marii S. o pow. 9,64 ha i 5/ Piotra W. o pow. 8 ha - o łącznej pow. 89,96 ha w tym użytków rolnych przekraczających 50 ha pochodzące z parcelacji dóbr ziemskich S. lit. B i C, jako stanowiące współwłasność wymienionych, podlegają przejęciu na własność Państwa i przeznaczeniu na cele reformy rolnej na podstawie art. 2 ust. 1 lit. "e" dekretu z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Następnie orzeczeniem tegoż Prezydium z dnia 25 marca 1957 r. wydanym w trybie nadzoru /art. 101 ust. 1 pkt b rozporządzenia z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym/ uchylono wymienione orzeczenie i stwierdzono, że przedmiotowe nieruchomości nie podpadają pod działanie art. 2 ust. 1 pkt e dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej, ponieważ nie stanowiły współwłasności tych osób, a jedynie pod względem gospodarczym były łącznie rolniczo zagospodarowywane.
Z akt wynika, że po przejęciu nieruchomości te potraktowano jako stanowiące całość gospodarczą i przekazano je PGR - Zespół N. Z kolei znalazły się w użytkowaniu Zakładów Wytwórczych w W. Następnie zaś z dniem 1 kwietnia 1957 r. zostały przejęte w użytkowanie przez Zakłady w U.
Mając powyższe na uwadze Kierownik Wydziału Rolnictwa - PPRN w P., działając na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./ orzeczeniem z dnia 15 maja 1959 r. przejął sporne nieruchomości na własność Państwa. W motywach tego orzeczenia zaznaczono, że przejęcie nieruchomości na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy stało się uzasadnione, gdyż mimo uchylenia orzeczenia stwierdzającego przejęcie ich na cele reformy rolnej, nieruchomości te w dniu 5 kwietnia 1958 r. /data wejścia w życie ustawy/ nadal z ramienia Państwa znajdowały się we władaniu Zakładów (...).
Decyzja ta została utrzymana w mocy przez organ odwoławczy decyzją z dnia 15 maja 1959 r.
W 1960 r. sprawę tę rozpatrywał Minister Rolnictwa, który orzeczeniem z dnia 30 kwietnia 1960 r. wydanym na podstawie art. 99 rozporządzenia o postępowaniu administracyjnym zmienił obie decyzje w tym znaczeniu, że z nieruchomości Piotra W. o pow. 8 ha spod przejęcia na rzecz Państwa wyłączono grunty o pow. 1,7218 ha, jako pozostające we władaniu Wacława T. na podstawie porozumienia z właścicielem nieruchomości. W pozostałym zakresie - jak zaznaczono - decyzje te utrzymano w mocy.
Wnioskiem z dnia 11 maja 1993 r. Apoloniusz W., syn Antoniego W., działając przez pełnomocnika adw. Piotra D., wystąpił o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa orzeczenia Ministra Rolnictwa z dnia 30 kwietnia 1960 r. w odniesieniu do wymienionych nieruchomości o łącznej pow. 89,96 ha.