Każde podejrzenie nierzetelności czy też stronniczości w wykonywaniu obowiązków biegłego uprawnia do uznania, że biegły nie spełnia podstawowego warunku rękojmi należytego wykonywania obowiązków biegłego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ryszarda R. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1998 r. (...) w przedmiocie zwolnienia z funkcji biegłego sądowego - oddala skargę. 617
Zaskarżoną decyzją z dnia 7 sierpnia 1998 r. (...) Minister Sprawiedliwości po rozpoznaniu odwołania Ryszarda R. od decyzji Prezesa Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 28 maja 1998 r. (...) wydanej w przedmiocie zwolnienia wymienionego z funkcji biegłego sądowego z dziedziny technologii przetwórstwa mięsnego rolnictwa i hodowli - na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy powyższa decyzję.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że Prezes Sądu Wojewódzkiego w K. zwolnił Ryszarda R. z funkcji biegłego sądowego, powołując się na podstawę prawne par. 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych /Dz.U. nr 18 poz. 112/, tj. utratę warunków do pełnienia funkcji biegłego sądowego.
Prezes Sądu Wojewódzkiego uzasadnił zwolnienie ww. z funkcji biegłego ocena okoliczności dotyczących sprawy, w której został on powołany w charakterze biegłego sądowego, Z oceny tej wynika, że Pan Ryszard R. kontaktował się z oskarżonym w miejscu jego zamieszkania i prowadził własne postępowanie wyjaśniające mimo, że tego rodzaju działanie nie mieści się w zastrzeżonej dla biegłego samodzielności w doborze metod działania.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący polemizuje z treścią uzasadnienia decyzji, twierdząc, że do kontaktów z podejrzanym w sprawie zobowiązany został postanowieniem Prokuratury Rejonowej w L. z dnia 1.06.1992 r.
Minister Sprawiedliwości stwierdził, że od biegłych sądowych wymagane jest posiadanie nie tylko niekwestionowanej wiedzy i najwyższych kwalifikacji, ale także: zaufania publicznego, sumienności i bezstronności /art. 179 par. 2 i art. 180 par. 1 Kpk, oraz art. 282 par. 1 Kpc/ a ponadto zaufanie sądu do osoby biegłego /art. 181 par. 1 Kpk/.
Przepis par. 12 ust. 1 pkt 4 powołanego wyżej rozporządzenia stanowi, że biegłym sądowym może być osoba, która daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków biegłego. Osoba biegłego nie może nasuwać jakichkolwiek podejrzeń nierzetelności czy stronniczości.
Nawiązanie kontaktu osobistego z podejrzanym w miejscu jego zamieszkania oraz prowadzenie władnego dochodzenia w sprawie wykraczało poza zakreślone prawem granice funkcji biegłego sądowego.
Tym samym biegły naraził i siebie i Sąd, który reprezentował na zarzut stronniczości w sprawie oraz na szwank opinię sądu i pełniona funkcję biegłego sądowego.
Biegły Ryszard R. odmawiając Sądowi drugiej instancji prawa do własnej oceny faktów, odmiennej od oceny sądu pierwszej instancji i zarzucając sądowi w związku z tym stronniczość w ocenie tych faktów skarżący potwierdził, że zupełnie nie rozumie celowości utworzenia dwuinstancyjnej struktury sądownictwa oraz zasad działania niezawisłego sądu. Nie może zatem pełnić funkcji biegłego sądowego.
Powyższe decyzję zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ryszard R., wnosząc o jej uchylenie w całości wraz z decyzja organu pierwszej instancji oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania sądowego.
Zarzucał zaskarżonej decyzji: 1/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy - to jest par. 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych /Dz.U. 1987 nr 18 poz. 112/ przez błędną wykładnię pojęcia "ważnych powodów" a w szczególności pojęcia "nienależycie wykonuje on swoje czynności", 2/ naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 7, art. 77 i art. 107 par. 3 Kpa przez; a/ przyjęcie za podstawę decyzji stanu faktycznego sprzecznego z dowodami zebranymi w aktach (...) Sądu Rejonowego w L.