1. Powołanie się przez organ administracji na art. 64 par. 2 Kpa powinno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych wynikających ze ściśle określonych przepisów i nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku oraz jego załączników.
2. "Pozostawienie wniosku bez rozpoznania" nie następuje w formie decyzji ani postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi "S.-M. C." spółka z o.o. w S. na decyzję Ministra Finansów z dnia 12 lipca 1994 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o wydanie zezwolenia i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Ministra Finansów sto złotych na rzecz spółki tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 7 czerwca 1993 r. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością "S.-M. C." w S. złożyła wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie w S. kasyna gry, dwóch salonów gier w automatach losowych oraz dwóch salonów gry bingo pieniężne.
W dniu 7 października 1993 r. spółka zmodyfikowała swoje wnioski przez wycofanie jednego wniosku na salon automatów losowych oraz jednego na salon bingo pieniężne.
W czasie 10 15 grudnia 1993 r. odbył się przetarg na prowadzenie kasyna gry w S.; w jego wyniku spółka "S.-M. C." w dniu 11 stycznia 1994 r. otrzymała decyzję Ministra Finansów, odmawiającą wydania zezwolenia na prowadzenie kasyna gry w S. Natomiast w odniesieniu do wniosku dotyczącego salonu automatów losowych i salonu bingo pieniężne rozpoczęła się między Ministerstwem Finansów a spółką korespondencja. Pismem z dnia 26 stycznia 1994 r. Zakład do Spraw Gier Losowych i Zakładów Wzajemnych zwrócił się o uzupełnienie złożonego wniosku m.in. przez szczegółowe opisanie sposobu funkcjonowania salonów gier i przedstawienie dokładniejszego "studium ekonomiczno-finansowego". Ponadto zgłoszono szereg uwag do załączonego do wniosku regulaminu gry w automatach losowych. W piśmie z dnia 17 lutego 1994 r. spółka przedstawiła żądane dane i uzupełnienia.
Pismem z dnia 24 lutego 1994 r. ta sama jednostka organizacyjna Ministerstwa Finansów zwróciła się do spółki o uzupełnienie materiałów przez dołączenie projektu regulaminu gry w bingo pieniężne oraz zgłosiła uwagi do przedstawionego "studium ekonomiczno-finansowego". W dniu 21 marca 1994 r. spółka nadesłała żądane dokumenty.
Kolejnym pismem z dnia 28 marca 1994 r. Ministerstwo Finansów zwróciło się o uzupełnienie wniosku innymi dokumentami, m.in. załącznikiem do regulaminu gry bingo pieniężne oraz aktualizacją aktu notarialnego i wypisem z rejestru handlowego spółki. Uzupełnienie nastąpiło w dniu 15 kwietnia 1994 r.
Dalszym pismem z dnia 26 kwietnia 1994 r. Ministerstwo Finansów zobowiązało spółkę do dostarczenia dokumentów potwierdzających posiadanie przez spółkę kapitału zakładowego w wymaganej wysokości 13 mld zł oraz do przedstawienia aktualnego wypisu z rejestru oraz listy wspólników i składu zarządu spółki oraz rady nadzorczej. Zobowiązanie do takiego uzupełnienia potwierdzono pismem z dnia 17 maja 1994 r., powołując się tym razem na art. 64 par. 2 Kpa z uprzedzeniem o możliwości pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Tej samej treści pismo Ministerstwo Finansów wysłało w dniu 27 maja 1994 r.
Pismem z dnia 30 maja 1994 r. spółka "S.-M. C." stwierdziła, że Ministerstwo celowo przeciągało załatwienie sprawy, mimo że stosowny wniosek został złożony 7 czerwca 1993 r. Uniemożliwiło to udział spółki w przetargu i naraziło ją na poważne straty finansowe. Ze stanowiskiem tym polemizowało Ministerstwo Finansów w kolejnym piśmie z dnia 9 czerwca 1994 r.
Decyzją z dnia 12 lipca 1994 r. Minister Finansów, powołując jako podstawę prawną art. 64 par. 2 i art. 104 Kpa, postanowił pozostawić bez rozpoznania wnioski spółki o wydanie zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier w automatach losowych oraz gry bingo pieniężne. W uzasadnieniu decyzji przedstawiono przebieg korespondencji między stronami i stwierdzono w konkluzji, że spółka nie uzupełniła w terminie braków formalnych.