Tezy

Wątpliwości co do charaktery gry losowej albo zakładu wzajemnego rozstrzyga się decyzją administracyjną, wydaną na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650/, a nie decyzją w sprawie zatwierdzenia regulaminu takiej gry /art. 13 ust. 2 ustawy/.

Sentencja

oddala skargę.

Uzasadnienie

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Minister Finansów 16 lutego 1998 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z 26 listopada 1997 r. odmawiającą skarżącemu zatwierdzenia regulaminu gry losowej i posłużył się w szczególności następującą argumentacją: proponowana gra, pomimo nazwania przez skarżącego dowodu udziału w grze "losem", ma cechy gry bingo pieniężne, ponieważ chodzi w niej o "trzy kombinacje losowo wybranych piętnastu liczb z przedziału liczb od 1 do 90 /par. 6 pkt 3 regulaminu/.

Status skarżącego nie pozwala mu zaś na prowadzenie gry bingo, która zresztą może być urządzana tylko w odpowiednim dla niej salonie. Z powodu występowania w proponowanej według regulaminu grze elementów gry bingo pieniężne i innej gry losowej, nie można było zatwierdzić jej regulaminu, ponieważ ta gra nie mieści się w katalogu objętym art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych.

W skardze do sądu skarżący wniósł o uchylenie decyzji. Stwierdził, że wobec braku sprecyzowania w ustawie jak ma wyglądać los lub inny dowód udziału w grze, nie ma przeszkód, aby na losie proponowanej gry znajdowały się również cyfry. Nie przesadza to, że loteria jest gra bingo pieniężne. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy wyróżnikami loterii pieniężnej są dwa elementy: nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze i wygrane wyłącznie pieniężne. W sumie proponowana gra jest loterią pieniężną. Gdyby nawet w niej występowały elementy innej gry, to biorąc pod uwagę przewidziane w art. 2 ust. 3 ustawy dla Ministra Finansów uprawnienia do rozstrzygania w drodze decyzji czy gra lub zakład wzajemny nie wymienione w ustawie są grą losową lub zakładem wzajemnym, nie mógł on odmówić zatwierdzenia przedłożonego regulaminu gry.

Odpowiadając na skargę minister oprócz dotychczas prezentowanej argumentacji podkreślił, że nie jest dopuszczalne opracowywanie wielu kombinacji gier, gdyż trudno byłoby wówczas zdefiniować monopol państwa w zakresie gier liczbowych i loterii pieniężnych /art. 4 ust. 1 ustawy/.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W art. 2 ust. 1 i 2 ustawy są wymienione gry losowe i zakłady wzajemne z jednoczesnym zarysowaniem ich charakterystyki. W ust. 3 tego artykułu przewidziano możliwość zaliczenia do nich innych jeszcze gier lub zakładów, o czym rozstrzyga Minister Finansów w drodze decyzji. Błędnie tu chodziło o gry lub zakłady zupełnie odmienne w stosunku do występujących w art. 2 ust. 1 i 2 lub stanowiące połączenie niektórych ich cech, jeżeli stosowne przepisy na to pozwolą. Wśród nich konieczne będzie np. uwzględnienie statusu podmiotu zamierzającego prowadzić daną grę lub zakłady wzajemne. Na przykład według art. 4 ust. 1 prowadzenie działalności w zakresie gier liczbowych i loterii pieniężnych stanowi monopol państwa. W art. 5 i 6 ustawy zawarte są liczne wymogi adresowane do podmiotów mogących urządzać wymienione tu gry i zakłady. Dopiero po wydaniu decyzji w trybie art. 2 ust. 3 kolejną czynnością będzie zatwierdzenie regulaminu gry na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy.

Decyzje wydawane na podstawie każdego z wymienionych przepisów są różnymi rozstrzygnięciami, przez co podlegają osobno ocenie w postępowaniu administracyjnym i sądowym. Pierwsza z nich /z art. 2 ust. 3/ otwiera możliwość zatwierdzenia regulaminu lub ją przekreśla, gdy jest dla strony negatywna. W żadnym razie nie można odwracać kolejności przez wszczynanie postępowania w sprawie zatwierdzenia regulaminu przy braku rozstrzygnięcia co do tego, czy będzie możliwe urządzenie danej gry lub zakładów wzajemnych. Nie można też żądać w ramach wszczętego postępowania w sprawie zatwierdzenia regulaminu, aby minister dodatkowo wydał decyzję przewidzianą w art. 2 ust. 3 ustawy.

W rozpoznawanej sprawie ukazana wyżej kolejność czynności uległa zakłóceniu. Konieczne więc będzie wszczęcie postępowania w celu wydania przez ministra decyzji przewidzianej w art. 2 ust. 3 z uwzględnieniem nie tylko rozstrzygnięcia dotyczącego charakteru proponowanej gry, lecz i wymogów odnoszących się do podmiotu pragnącego urządzić daną grę. W świetle powyższych wywodów minister nie naruszył prawa odmawiając skarżącemu zatwierdzenia regulaminu.

Strona 1/1