W myśl par. 19 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 12 poz. 68 ze zm./ pobiera się opłaty za urządzenie zakładów wzajemnych, przez co należy rozumieć prowadzenie działalności w tym zakresie.
oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 3 kwietnia 1998 r. Minister Finansów na podstawie art. 24 ust. 1, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 2 i art. 37 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych, po rozpatrzeniu wniosku "B." sp. z o.o. o ponowne rozpatrzenie sprawy, dotyczącej decyzji Ministra Finansów z dnia 30 stycznia 1998 r. udzielającej Spółce "B." zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych - bukmacherskich na okres trzech lat - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Minister stwierdził, że w wyniku prowadzonego postępowania administracyjnego udzielono Spółce "B" zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych - bukmacherskich na okres trzech lat.
W punkcie III decyzji z dnia 30 stycznia 1998 r. jako miejsce urządzenia zakładów wskazano punkty zlokalizowane w Katowicach oraz Łodzi. Natomiast w punkcie VIII określona została opłata za udzielone zezwolenie w wysokości 12.340 zł.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona skarżąca zarzucała niniejszej decyzji obrazę par. 19 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 12 poz. 68 ze zm./, twierdząc, iż opłata za wydane zezwolenie została błędnie naliczona. Zdaniem strony skarżącej winna ona wynosić 240 zł. Wobec powyższego wnosiła o zmianę zaskarżonej decyzji w tej części oraz o zwrot nadpłaconej kwoty w wysokości 12.100 zł.
W odpowiedzi na powyższy zarzut Minister wskazał, że zezwolenie wydawane jest zgodnie z art. 24 ust. 1 powołanej ustawy na urządzenie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych. Z przepisu tego wynika, że ,urządzenie" jest pojęciem węższym od "prowadzenia działalności" i jako takie mieści się w zakresie przedmiotowym pojęcia "prowadzenie działalności".
Powyższe potwierdza sformułowanie zawarte w art. 35 ust. 1 ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. Ponadto na uwagę zasługuje fakt, iż przepis art. 37 cyt. wyżej ustawy dokładnie określa, że jedno zezwolenie jest udzielane na określoną w zezwoleniu liczbę punktów przyjmowania zakładów wzajemnych.
A zatem, aby Spółka mogła urządzać zakłady w nowych punktach, zobligowała jest wystąpić z nowym, kompletnym wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych - bukmacherskich.
Podmiot otrzymujący zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych, a więc podmiot urządzający zakłady wzajemne uiszcza opłaty za udzielone zezwolenie w wysokości 12.100 zł, oraz dodatkowo za każdy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych - 120 zł.
Spółka "B" zaskarżyła powyższą decyzję w części dotyczącej opłaty za udzielone zezwolenie /pkt VIII decyzji/ wnosząc o jej uchylenie w całości oraz pkt VIII decyzji z dnia 30 stycznia 1998 r. Skarżąca nie zgadza się ze stanowiskiem Ministra Finansów odnośnie opłaty za udzielone zezwolenie, zarzucając naruszenie par. 19 ust. 1 pkt 5 wyżej wymienionego rozporządzenia Ministra Finansów. Przepis art. 39 ust. 6 ustawy o grach losowych zobowiązał Ministra Finansów do określenia w drodze rozporządzenia opłat, m.in. za udzielone zezwolenia. Jednak traktujący o opłatach par. 19 rozporządzenia, określa jedynie opłaty za zezwolenie na jedną z dwóch wyraźnie przewidzianych przez ustawę form działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych, tj. na ich "urządzenie", nie regulując kwestii opłat za zezwolenie na "prowadzenie działalności".