Zgodnie z art. 11 Kpc, ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym, a w związku z art. 211 Kpa - również Naczelny Sąd Administracyjny. Skoro nie mogą być kwestionowane ustalenia takiego wyroku co do faktu trudnienia się nielegalnym handlem wódką przez stronę postępowania podatkowego, należy uznać, że działalność taka wypełniała dyspozycje z art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. nr 53 poz. 338 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Anny O. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Wojewodzie Radomskim z dnia 9 lipca 1981 r. w przedmiocie ustalenia obowiązku podatkowego w podatku obrotowym za lata 1978-1980.
Na podstawie pisma Prokuratury Rejonowej w R. i dołączonego do tego pisma odpisu aktu oskarżenia, z którego wynikało, że Anna O. trudniła się w okresie od 1978 r. do grudnia 1980 r. nielegalnym handlem alkoholem, Prezydent Miasta R. wymierzył Annie O. podatek obrotowy za 1978 r. w kwocie 3.744 zł, za 1979 r. - w kwocie 3.994 zł i za 1980 r. - w kwocie 4.243 zł. Za podstawę wymiaru podatku przyjęto sprzedaż tygodniowo po 6 butelek wódki po cenach "czarnorynkowych", jakie kształtowały się w poszczególnych okresach i do tak ustalonych obrotów zastosowano stawkę podatkową 8 procent.
Za czyn opisany w akcie oskarżenia Anna O. została skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w R. /II K 295/81/, który uprawomocnił się w dniu 21 maja 1981 r., na 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres lat 3 oraz grzywny w wysokości 10.000 zł.
Od decyzji w sprawie wymiaru podatku obrotowego za lata 1978-1980 Anna O. wniosła odwołanie do Wojewody Radomskiego, kwestionując w ogóle powstanie obowiązku podatkowego w podatku obrotowym, gdyż handlem wódką nigdy się nie trudniła, a postępowanie karne w stosunku do niej wszczęte zostało na skutek złośliwych pomówień świadków.
Decyzją z dnia 9 lipca 1981 r. Podatkowa Komisja Odwoławcza przy Wojewodzie Radomskim utrzymała w mocy decyzję organu I instancji, powołując się na treść prawomocnego wyroku w sprawie karnej. Do wysokości ustalonego obrotu i podatku obrotowego Podatkowa Komisja Odwoławcza nie ustosunkowała się, albowiem odwołująca się nie podnosiła w tym przedmiocie żadnych zarzutów, a kwestionowała samo powstanie obowiązku podatkowego.
NA decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej Anna O. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której twierdziła, że skazanie jej za nielegalny handel wódką było wynikiem fałszywych zeznań świadków, ona zaś wódką nigdy nie handlowała, gdyż nie pozwalałyby jej na to nawet warunki lokalowe. Wyjaśniła, że jest osobą nie pracującą, nie ma żadnego źródła dochodów i pozostaje na utrzymaniu córki.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Radomski wniósł o jej oddalenie, wyjaśniając, że decyzje podatkowe zostały oparte na treści wyroku w sprawie karnej, ilość zaś sprzedawanego alkoholu ustalono w wysokości przyjmowanej dla wszystkich podatników z terenu miasta R., trudniących się nielegalnym handlem alkoholem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 13 maja 1981 r. skarżąca została prawomocnie skazana za czyn polegający na tym, że w okresie od 1978 r. do grudnia 1980 r. trudniła się nielegalnym handlem wódką w ten sposób, że nabywała ją w sklepach, a następnie odsprzedawała z zyskiem okolicznej ludności.
Zgodnie z art. 11 Kpc w zw. z art. 211 Kpa, ustalenia zawarte w skazującym prawomocnym wyroku karnym co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Oznacza to, że ustalenia faktyczne wyroku karnego nie mogą być skutecznie kwestionowane w postępowaniu cywilnym, a zatem twierdzenia skarżącej, że nigdy nie trudniła się handlem wódką, wbrew ustaleniom prawomocnego wyroku karnego, nie mogły być uwzględnione w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Ustalony w wyroku karnym stan faktyczny wypełnia dyspozycje art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. nr 53 poz. 338 ze zm./. Zgodnie z przepisami tego artykułu opodatkowaniu podatkiem obrotowym podlega działalność zarobkowa m.in. w zakresie handlu, przy czym działalność uważa się za zarobkową, "jeżeli wykonywana jest w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania świadczeń w sposób częstotliwy, aby mieć stąd główne lub uboczne źródła przychodów, chociażby nawet świadczenie było wykonywane jednorazowo. Za działalność zarobkową w zakresie handlu uważa się również działalność polegającą chociażby na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytych".
W świetle stanu faktycznego sprawy oraz treści art. 1 ustawy o podatku obrotowym, powstanie po stronie skarżącej obowiązku podatkowego nie nasuwa żadnych wątpliwości i w związku z tym decyzje organów podatkowych w tym przedmiocie są zgodne z przepisami prawa.
Z tych względów na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skarga podlega oddaleniu.