Kierownik urzędu tylko wtedy jest obowiązany zasięgnąć opinii zakładowej organizacji związkowej w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, który nie może należeć do związku zawodowego z racji zajmowania kierowniczego stanowiska, gdy urzędnik taki wcześniej zwróci się do związku zawodowego w trybie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234/ o ochronę jego praw pracowniczych wobec pracodawcy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Tadeusza G. na decyzję Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1994 r. w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy.
Tadeusz G. ukończył studia w 1978 r. i otrzymał dyplom magistra inżyniera ekonomiki rolnictwa. W tym samym roku podjął pracę zawodową.
Z dniem 1 października 1990 r. został mianowany dyrektorem departamentu w Ministerstwie Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (...).
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z dnia 31 marca 1994 r., na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214/, rozwiązał z nim stosunek pracy z dniem 30 czerwca 1994 r. za uprzednim 3-miesięcznym wypowiedzeniem. W uzasadnieniu decyzji podano, że wypowiedzenie następuje w związku ze zniesieniem komórki organizacyjnej kierowanej przez Tadeusza G. i zmianami organizacyjnymi w Ministerstwie. Zainteresowany otrzymał tę decyzję w dniu jej wydania.
Tadeusz G. ocenił tę decyzję jako niezgodną z prawem, zaskarżył ją do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wniósł o jej uchylenie. Skarżący dopatruje się niezgodności tej decyzji z prawem z trzech powodów:
1/ w Ministerstwie Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej nie została przeprowadzona reorganizacja połączona ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia; 2/ do dnia wniesienia skargi, to jest do dnia 29 kwietnia 1994 r., nadal nie są obsadzone stanowiska dyrektorów w 6 departamentach, a mimo to nie zaproponowano mu równorzędnego stanowiska; 3/ reorganizacja Ministerstwa nie była konsultowana ze związkami zawodowymi.
W odpowiedzi na skargę Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wniósł o jej oddalenie. Podał, że reorganizacja Ministerstwa dokonana została zarządzeniem nr 8 Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 marca 1994 r. w sprawie nadania nowego regulaminu organizacyjnego. W wyniku tej reorganizacji zmniejszono liczbę departamentów i komórek równorzędnych z 15 do 14, a ogólny stan zatrudnienia z 367 etatów do 357. Na potwierdzenie tego załączono nowy regulamin organizacyjny Ministerstwa z dnia 28 marca 1994 r., zatwierdzony przez Ministra podział etatów i notatkę o poziomie zatrudnienia w Ministerstwie w dniu 31 marca 1994 r. Minister wyjaśnił, że biorąc pod uwagę wyniki pracy skarżącego i skuteczność jego działania doszedł do wniosku, iż nie podoła on obowiązkom dyrektora nowo utworzonego departamentu, obejmującego znacznie poszerzoną problematykę; stanowisko dyrektora w tym departamencie pełni wicedyrektor w celu sprawdzenia jego przydatności do pełnienia funkcji dyrektora. Zarzut dotyczący niekonsultowania przeprowadzonej reorganizacji urzędu z organizacją związkową Minister uznał za nie mający wpływu na skuteczność wypowiedzenia stosunku pracy.
Na rozprawie sądowej pełnomocnik skarżącego zgłosił dodatkowy zarzut, że przed wypowiedzeniem stosunku pracy nie zasięgnięto w tym przedmiocie opinii zakładowej organizacji związkowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ można rozwiązać w drodze wypowiedzenia stosunek pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, gdy spełnione zostaną łącznie następujące warunki: zarządzona zostanie we właściwej formie likwidacja urzędu lub jego reorganizacja połączona ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia, przeniesienie urzędnika za jego zgodą do innego urzędu nie jest możliwe oraz zasięgnięto uprzednio opinii przedstawicielstwa pracowniczego.