Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: Sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lutego 2014 r. sprawy ze skargi H. W., S. W. na zarządzenie Wójta Gminy [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasad zwrotu kosztów przejazdu uczniów niepełnosprawnych oddala skargę.
Pismem z dnia [...] r. H. W., S. W. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na zarządzenie Wójta Gminy [...] z dnia [...] w przedmiocie ustalenia zasad zwrotu kosztów przejazdu uczniów niepełnosprawnych oraz ich rodziców, opiekunów prawnych z miejsca zamieszkania do szkoły lub ośrodka umożliwiającego realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowie prawni.
Zarzucili oni naruszenie art. 14a ust. 4, art. 17 ust. 3a oraz art. 71 b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 dalej zwana "u.o.s.o.") poprzez wydanie zarządzenia w sprawie zasad zwrotu kosztów przejazdu uczniów niepełnosprawnych oraz ich rodziców, opiekunów lub opiekunów prawnych do szkoły bez podstawy prawnej, a także nieuprawnione ograniczenie zwrotu kosztów przejazdu do stawki 40% za kilometr przebiegu, określonej w § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, jak również nieuprawnione ograniczenie zwrotu kosztów przejazdu opiekuna do podróży z dzieckiem do szkoły i ze szkoły przy jednoczesnym pominięciu kosztów związanych z koniecznością powrotu opiekuna ze szkoły i koniecznością dojazdu po dziecko do szkoły po zakończeniu zajęć. W konsekwencji H. W., S. W. wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonego zarządzenia.
W odpowiedzi na skargę, udzielonej pismem z dnia [...] r., Wójt Gminy [...] wniósł o odrzucenie skargi w całości, powołując się na art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, aby mogło stanowić podstawę do wniesienia skargi wniesionej do sądu administracyjnego winno być skierowane w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o wydaniu aktu lub podjęciu czynności. Zaskarżone Zarządzenie Wójta zostało wydane w dniu [...] r., a wezwanie do usunięcia prawa zostało złożone przez skarżących w dniu [...] r., czyli po upływie 7 miesięcy obowiązywania zarządzenia. Skarżący dowiedzieli się o wydaniu zarządzenia najpóźniej w dniu 21 września 2012 r., W tym dniu Skarżąca otrzymała zaskarżane zarządzenie.
Postanowieniem z 1 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Bd 640/13 WSA odrzucił skargę w związku z upływem terminu do wezwania usunięcie naruszenia prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił to postanowienie wskazując, że ograniczona czternastodniowym terminem możliwość wezwania do usunięcia naruszenia prawa odnosi się wyłącznie do przypadków zaskarżenia aktów i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a P.p.s.a. Powyższy termin nie znajduje natomiast zastosowania przy zaskarżeniu do sądu administracyjnego innych działań, w tym aktów podejmowanych w sprawach uregulowanych w rozdziale 10 ustawy o samorządzie gminnym (dalej zwanej "u.s.g.")