Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Brandt po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi [...] z siedzibą w [...] na uchwałę Rada Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność § [...] ust. [...] zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Miasta [...] na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Rada Miasta, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia [...] marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 12 ust. 3 ustawy z dnia [...] października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, w dniu [...] czerwca 2018 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na terenie miasta T..
P. z dnia [...] kwietnia 2020 r. B. E. S. E. A. z siedzibą w H. wniosła skargę na wyżej oznaczoną uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, zaskarżając ją w części tj. w zakresie § 5 ust. 1 uchwały.
Uchwale zarzucono, iż jej podjęcie nastąpiło z istotnym naruszeniem art. 12 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (przy wprowadzeniu regulacji zawartej w § 5 ust. 1 ze względu na przekroczony zakres upoważnienia ustawowego zawartego w art. 12 ust. 3 ustawy, rozumianego jako zasadę rozmieszczenia miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na terenie gminy i ich usytuowania względem miejsc chronionych).
Z uwagi na powyższe skarżąca wniosła o orzeczenie o niezgodności z prawem zaskarżonej uchwały w zaskarżonej części.
W uzasadnieniu podniesionych zarzutów skarżąca podniosła, iż Rada M. w sposób nieprawidłowy wykonała delegację ustawową zawartą w art. 12 ust. 3 ustawy, bowiem zamiast określenia zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, w § 5 ust. 1 uchwały określiła miejsca, w których obowiązuje zakaz sprzedaży, podawania, spożywania oraz wnoszenia napojów alkoholowych (który może być wprowadzony jedynie na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 14 ust. 6 ustawy i w jego granicach).
W ocenie strony skarżącej, nie mieści się w ramach upoważnienia zawartego w art. 12 ust. 3 ustawy, uprawnienie rady gminy do wprowadzenia zakazu sprzedaży alkoholu na stacjach paliw zlokalizowanych na terenie gminy T. (zawartego w § 5 ust. 1 zaskarżonej uchwały), gdyż z brzmienia art. 12 ust. 3 ustawy wynika jednoznacznie, że kompetencje rady gminy ograniczone zostały w tym przepisie do ustalania zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu, przy czym upoważnienie to nie przewiduje dla rady zupełnej dowolności.
Ponadto skarżąca podniosła, iż zaskarżona uchwała w nadanym jej kształcie de facto pozbawia stronę skarżącą możliwości ubiegania się o udzielenie pozwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o określonej zawartości alkoholu, stawiając przedsiębiorcę w nierównej pozycji do innych podmiotów, które mają zarejestrowaną działalności gospodarczą o tym samym przedmiocie, dopuszczając sprzedaż napojów alkoholowych. Charakter prowadzonej działalności gospodarczej przez stronę skarżącą (prowadzenie stacji paliw) nie jest ograniczony wyłącznie do sprzedaży paliwa. Zgodnie z KRS, skarżąca w przedmiocie działalności posiada zapisaną sprzedaż detaliczną paliw do pojazdów mechanicznych na stacjach benzynowych, ale i handel detaliczny napojami alkoholowymi i innymi, tytoniem, artykułami spożywczymi i pozostałymi towarami. Ograniczenie wprowadzone zaskarżoną uchwałą, narusza w ocenie skarżącej jej interes prawny, ponieważ dotyka zakazu prowadzenia zarejestrowanej przez ten podmiot działalności gospodarczej.