Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, sędzia WSA Marek Leszyński, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi T. S. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą U. T. T. S. W. w S. na decyzję Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektora Pracy w B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. Uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą jej wydanie decyzję Inspektora Pracy Okręgowego Inspektora Pracy w B. z dnia [...] lipca 2013r. Nr [...] 2. Stwierdza, że zaskarżone decyzje nie podlegają wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku 3. Zasądza od Okręgowego Inspektora Pracy w B. na rzecz skarżącego T. S. W. kwotę 106 (sto sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.
Decyzją Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy z dnia [...].07.2013r. została nałożona na skarżące przedsiębiorstwo U. T. T. S. W., po przeprowadzeniu kontroli, kara pieniężna w kwocie 2650 złotych z powodu stwierdzenia następujących naruszeń:
- skrócenia dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego w okresie od 26.11.2012r. do 11.03.2013r. w trzech przypadkach;
-prowadzenia pojazdu przez okres dłuższy niż 4,5 godziny bez wymaganej przerwy w dniu 28.07.2012r. w jednym przypadku;
- nieokazania do kontroli wykresówek lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu w dniach 21-22.02.2013r. w jednym przypadku;
- okazania do kontroli wykresówek, które nie zawierają wszystkich danych o okresach aktywności kierowcy w dniu 24.12.2012r. w jednym przypadku.
W podstawie prawnej decyzji organ powołał się na przepis art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13.04.2007r. o Państwowej Inspekcji pracy oraz art. 93 ust. 1 w związku z art. 92 "a" ust. 1 ustawy z dnia 6.09.2001r. o transporcie drogowym (dz. U. z 2012r. poz. 1265) oraz na ustalenia protokołu kontroli z dnia 21.06.2013r.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 7, 10 par. 1, 15, 77 par. 1 i 107 par. 1 K.p.a. poprzez brak rozpatrzenia całości materiału dowodowego, poczynienie nieprawidłowych ustaleń faktycznych, brak należytego uzasadnienia decyzji, pozostawienie bez rozpatrzenia i uwzględnienia wyjaśnień strony i dokonanie nieprawidłowej interpretacji przepisów. Odwołujący się wskazywał na obiektywne, niezależne od pracodawcy i kierowcy przyczyny popełnienia naruszeń i wnosił o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania administracyjnego.
Okręgowy Inspektor Pracy po rozpoznaniu powyższego odwołania decyzją z dnia [...].08.2013r. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji pierwszoinstancyjnej. Zwrócił uwagę, że przedmiotem przeprowadzonej w firmie skarżącego kontroli, było sprawdzenie przestrzegania norm czasu prowadzenia pojazdu, wymaganych przerw i odpoczynku na podstawie danych przeniesionych z tarczek tachografów (wykresówek) a także z plików cyfrowych z kart kierowców oraz przestrzeganie przepisów prawa pracy, w tym bezpieczeństwa i higieny pracy. Zauważył też, że zaistnienie zdarzeń wskazujących na brak wpływu podmiotu wykonującego przewozy na powstanie naruszeń zasad przewozu, skutkowałby umorzeniem wszczętego postępowania stosownie do treści art. 92 "c" ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym. Stwierdził jednak, że nie zaistniały w sprawie okoliczności ani nie wystąpiły dowody wskazujące, że strona nie miała wpływu na powstanie naruszeń. Wyjaśnienia, że naruszenia czasu pracy kierowców były następstwem niezależnych od przewoźnika postojów na przejściach granicznych, nie mogły być potraktowane jako okoliczności, których nie można było przewidzieć. Decyzje administracyjne nakładające kary pieniężne za naruszenie przepisów prawa regulujących sprawy transportu drogowego (tak krajowe, jak i unijne) mają charakter szczególny. Są wydawane w ramach tzw. uznania związanego, które nie zezwala organowi na zastosowanie luzów interpretacyjnych. Odpowiedzialność administracyjnoprawna za popełnione wykroczenia jest, co do zasady, oderwana od kwestii winy. Organ orzekający ma obowiązek stwierdzenia, czy nastąpiło wykroczenie określone przepisami krajowymi i unijnymi dotyczącymi przewozów bez wnikania, jakie były jego przyczyny i kto ponosi winę. Odpowiedzialność przedsiębiorcy przewozowego jest niezależna od zawinienia. Organ II instancji przy tym twierdzeniu, nawiązał do stanowiska wyrażonego wyrokiem WSA w Warszawie sygn. VI SA/Wa 162/2004. W związku z podnoszoną przez stronę specyfiką przewozów ładunków poza obszar Unii Europejskiej oraz związanymi z tym faktem uciążliwościami, jakimi są niewątpliwie przekroczenia granicy, organ stwierdził, że obowiązujące regulacje przewidują możliwość niezastosowania się do przepisów w zakresie norm czasowych prowadzenia pojazdów oraz obowiązkowych przerw i odpoczynków, ale regulacje te obwarowane są konkretnymi obowiązkami kierowców w zakresie odnotowywania w opisany w regulacjach sposób okoliczności odstępstw od norm. Organ przytoczył brzmienie art. 12 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15.03.2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (...) oraz art. 9 załącznika do oświadczenia rządowego z dnia 30.08.1999r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczypospolitą Polską Umowy europejskiej dotyczącej czasu prac załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzonej w Genewie dnia 1.07.1970r. (Dz. U. z 1999r. Nr 94, poz. 1086 i 1087), wskazujące na właściwy sposób odnotowywania przez kierowców przyczyny odstępstw od norm czasu jazdy i odpoczynku. Organ wskazał, że pracodawca powinien dokonać szczegółowej analizy naruszeń czasu pracy oraz szczegółowo przeszkolić pracowników w tym zakresie, wprowadzając przy tym odpowiednią organizację pracy oraz wzmożoną dyscyplinę pracy. W trakcie kontroli inspektor pracy ustalił, że pracodawca nie stosował wobec zatrudnionych kierowców żadnych środków dyscyplinarnych w związku z nieprzestrzeganiem okresów jazdy, przerw i odpoczynków, gdyż w aktach osobowych kierowców brak jest jakichkolwiek odpisów zawiadomień o karach porządkowych. W stanie faktycznym, ze względu na powtarzalność naruszeń czasu pracy przy przekraczaniu granic w związku z transportem ładunków poza obszar Unii Europejskiej, nie można mówić o właściwej organizacji i dyscyplinie pracy. Organ dodał, ze w dobie usług telekomunikacyjnych pracodawca i pracownik są w nieustannym kontakcie, co daje nieograniczone możliwości w zakresie rozstrzygania na bieżąco kwestii związanych z organizacją pracy.