Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej 1/ stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia, 2/ zasądza od SKO solidarnie na rzecz skarżących
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi I. i A. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 stycznia 2002 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej 1/ stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia, 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego solidarnie na rzecz skarżących I. i A. S. 10 (dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 24 maja 2001 r. Starosta nałożył na skarżących A. i I. S. grzywnę w celu wykonania obowiązku wynikającego z decyzji Wojewody z dnia 19 października 1998 r. Decyzją tą, powołując się na art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Wojewoda ograniczył skarżącym sposób korzystania z ich nieruchomości - działki nr [...], i zezwolił Spółce Akcyjnej w W. na założenie i przeprowadzenie podziemnego gazociągu wraz z kablem światłowodowym na tej działce.

Skarżący od tego postanowienia wnieśli zażalenie i równocześnie zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Oba te środki prawne (zawarte w jednym piśmie) uzasadnili tym, że egzekwowany obowiązek został określony niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z decyzji z dnia 19 października 1998 r. oraz tym, że obowiązek wynikający z tej decyzji został wykonany. Powołując się na takie zarzuty wnosili o umorzenie postępowania egzekucyjnego i umorzenie nałożonej grzywny w celu przymuszenia.

Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2001 r. Starosta oddalił zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, odmówił umorzenia nałożonej grzywny w celu przymuszenia i odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Skarżący na postanowienie z dnia 11 czerwca 2001 r. wnieśli zażalenie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpoznając zażalenie na postanowienie z dnia 24 maja 2001 r. oraz zażalenie na postanowienie z dnia 11 czerwca 2001 r. dwoma postanowieniami z dnia 8 stycznia 2002 r. utrzymało w mocy postanowienia organu pierwszej instancji.

Skarżący od obu postanowień wnieśli skargi do sądu administracyjnego.

W skardze dotyczącej postanowienia w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego zarzucili naruszenie art. 7 i art. 8 k.p.a. oraz art. 33 pkt 1 i 3, art. 59 § 1 pkt 1 i 3 i art. 141 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Uzasadniając skargę twierdzili zaś, że nie sprzeciwiali się prowadzeniu robót na ich nieruchomości, gdyż nie była ona w ich posiadaniu, oraz że obowiązek w tytule wykonawczym został określony niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z decyzji z dnia 11 października 1998 r.

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.

Rozpoznając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, aczkolwiek nie z powodów w niej podanych.

Zgodnie z art. 23 § 1 i 4 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organami odwoławczymi w postępowaniu egzekucyjnym są organy wyższego stopnia. Ustawa ta nie zawiera jednak własnej definicji organów wyższego stopnia. W związku z tym poprzez jej art. 18 należy sięgnąć do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w tym art. 17 pkt 1, który stanowi, że w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, chyba że ustawy szczególne stanowią inaczej.

Niniejsza sprawa dotyczy egzekucji obowiązku nałożonego na podstawie art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten dotyczy szczególnej formy wywłaszczenia, która polega na ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzanie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Nie ulega zatem wątpliwości, że sprawa oparta na tym przepisie jest sprawą dotyczącą wywłaszczenia. Według tego przepisu uprawnionym do ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości jest starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. Z kolei według art. 9a tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w chwili wydania zaskarżonego postanowienia (Dz.U. nr 46 z 2000 r., poz. 2603 ze zm.), m.in. od decyzji wydanych przez starostę w sprawach wywłaszczeń przysługuje stronie odwołanie do wojewody.

Strona 1/2