Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant: Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. Ł. o ukaranie Inspektora Nadzoru Budowlanego grzywną z powodu bezczynności po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 26 września 2001 r., sygn. akt II SA/Gd [...] uchylającego decyzję o nakazie rozbiórki obiektu budowlanego wymierza Inspektorowi Nadzoru Budowlanego grzywnę w wysokości 10 000 (dziesięciu tysięcy) złotych.
Wyrokiem z dnia 26 września 2001 r. w sprawie o sygnaturze akt II SA/Gd 1073/99 ze skargi U. i R. Ł. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku uchylił decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 27 kwietnia 1999 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Miejskiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 25 lutego 1999 r. Uchylonymi przez Sąd decyzjami nakazano skarżącym rozbiórkę ogrodzenia wybudowanego w 1998 r. od strony północno-zachodniej budynku przy ul. S. w G. Podstawą prawną tych decyzji był art. 37 ust. 2 ustawy z 24 października 1974 r. Prawo budowlane. W ocenie Sądu powołane przez organ okoliczności, takie jak wybudowanie ogrodzenia niezgodnie z art. 35 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, czyli w pasie terenu zarezerwowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod pas drogowy, wybudowanie ogrodzenia na terenie nie będącym w "prawnej dyspozycji inwestora", nieuwzględnienie ogrodzenia w zatwierdzonym w 1998 r. projekcie podziału nieruchomości oraz wybudowanie ogrodzenia na sieci wodociągu, nie mogą być uznane za inne ważne przyczyny, uzasadniające wydanie nakazu rozbiórki, o których mowa w będącym podstawą prawną zaskarżonej decyzji art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974 r.
Jeżeli chodzi o wybudowanie ogrodzenia na sieci wodociągu, to zdaniem Sądu co do zasady taka sytuacja uzasadniała nakazanie na podstawie art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974 r. rozbiórkę samowolnie wybudowanego obiektu budowlanego. Organy administracji nie rozważyły jednak istotnego zarzutu skarżącego, który twierdził, że sieć wodociągowa została położona niezgodnie z projektem, co powoduje, że zostanie przełożona. Zdaniem Sądu gdyby zarzut skarżącego potwierdził się, odpadłby przemawiający za rozebraniem ogrodzenia argument związany z usunięciem ewentualnej kolizji pomiędzy zgodnie z prawem położoną siecią wodociągową a niezgodnie z prawem wybudowanym ogrodzeniem. W związku z tym w ocenie Sądu niewyjaśnienie tej kwestii stanowiło naruszenie art. 7 k.p.a.
Za nakazaniem rozbiórki ogrodzenia nie przemawiał też w ocenie Sądu argument związany z naruszeniem art. 35 ustawy o drogach publicznych. Przede wszystkim Sąd stwierdził, że w aktach brak dowodu na to, że prawdziwe jest twierdzenie organu, iż ogrodzenie to znajduje się na terenie zarezerwowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budowę drogi. Ponadto uznał, że twierdzenie to jest sprzeczne z przyjętą koncepcją rozstrzygnięcia. Gdyby bowiem teren, na którym stoi ogrodzenie, był w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony pod drogę publiczną, to budowa na nim ogrodzenia byłaby sprzeczna z ustaleniami planu, co z kolei uzasadniałoby zastosowanie art. 37 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego z 1974 r., co jednak w decyzji zostało wykluczone. Sąd stwierdził również, że co do zasady naruszenie art. 35 ustawy o drogach publicznych nie musi skutkować sankcją rozbiórki przewidzianą w Prawie budowlanym z 1974 r. Powołanie przez organ tego argumentu na uzasadnienie nakazania rozbiórki nastąpiło zatem, zdaniem Sądu, też z naruszeniem art. 7 k.p.a., gdyż nie wyjaśniono, na jakiej podstawie przyjęto, że teren, na którym stoi ogrodzenie, jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zarezerwowany pod pas drogi, oraz z naruszeniem art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974 r., gdyż nawet gdyby przyjęte przez organ ustalenie potwierdziło się, to nie wyczerpywało ono znamion ważnej przyczyny w rozumieniu powołanego przepisu.