Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 20 września 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 maja 2007 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją Prezydenta Miasta Nr [...] z dnia 05 października 2005 r. przyznano M. J. od dnia 1 września 2005 r., bezterminowo, świadczenie w postaci zasiłku pielęgnacyjnego dla osoby niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, legitymującej się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, w kwocie 144 zł.
Kolejną decyzją Prezydenta Miasta, z dnia 4 września 2006 r. Nr [...], zmieniono decyzję nr [...] z dnia 05 października 2005 r. w części dotyczącej kwoty zasiłku, przyznając kwotę 153,00 zł miesięcznie, od dnia 1 września 2006 r.
Następnie decyzją Prezydenta Miasta z dnia 18 stycznia 2007 r. [...], podjętą na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 pkt 2, ust. 6, art. 20, art. 23, art. 24 ust. 2 i 4, art. 25 ust. 1, art. 30, art. 32, art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992) oraz art. 163 kpa, uchylona została z dniem 1 września 2006 r. decyzja nr [...] z dnia 05 października 2005 r., odmówiono M. J. z dniem 01 września 2006 r. prawa do zasiłku pielęgnacyjnego oraz uznano świadczenie udzielone od dnia 01 września 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. za nienależnie pobrane.
Organ ustalił, iż dnia 18 grudnia 2006 r. strona złożyła pismo z informacją o przyznaniu od dnia 1 września 2006 r. przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w G. dodatku pielęgnacyjnego z tytułu ukończenia 75-go roku życia. Powołując się na treść przepisu art. 16 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych organ I instancji uznał, iż zasiłek pielęgnacyjny stronie nie przysługuje. Z uwagi na niedopełnienie przez stronę obowiązku niezwłocznego zgłoszenia do organu wypłacającego zasiłek pielęgnacyjny faktu przyznania dodatku pielęgnacyjnego przez ZUS w G., uznano zasiłek pielęgnacyjny przyznany od dnia 1 września 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. za świadczenie nienależnie pobrane.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżoną decyzją z dnia 17 maja 2007 r., po rozpatrzeniu odwołania M. J. od opisanej wyżej decyzji Prezydenta Miasta, utrzymało decyzję organu I instancji w mocy. Opisana decyzja zapadła na podstawie art. 16 ust. 6, art. 25 ust. 1, art. 30 ust. 2 pkt 1 oraz art. 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992, zm. Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1630, Nr 228, poz. 2255, zm. Dz. U. z 2007 r. Nr 64, poz. 427).
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji SKO wskazało na treść powołanych wyżej przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, z których wynika, zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego, a w przypadku zmian mających wpływ na prawo do świadczeń rodzinnych, osoba pobierająca dodatek pielęgnacyjny jest obowiązana do niezwłocznego powiadomienia o tym organu wpłacającego świadczenia rodzinne. Natomiast odnosząc się do argumentów zawartych w odwołaniu - przekonania odwołującego się, że ZUS wydając decyzję o przyznaniu dodatku pielęgnacyjnego poinformuje o tym fakcie MOPS w G., oraz że nie zapoznał się z treścią pouczenia z powodu pobytu w szpitalu, organ II instancji stwierdził, iż nie mogą mieć one wpływu na decyzję organu odwoławczego, rozstrzygające sprawę organy są zobowiązane do stosowania obowiązującego prawa. SKO wyjaśniło również, że nie jest uprawnione do umorzenia pobranego zasiłku pielęgnacyjnego, gdyż według art. 30 ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych organ, właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, je żeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.