Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant Referent Anna Cyganek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1. uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu, 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Po rozpoznaniu wniosku K. S. i J. S. z dnia
[...] r. Starosta R. decyzją z dnia [...] r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 129 ust. 1, art. 130 oraz art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm, zwanej dalej ustawą o gospodarce nieruchomościami) w zw. z art. 73 ust. 2 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 ze zm., zwanej dalej ustawą z 13.10.1998 r.) oraz art. 104 kpa, ustalił na rzecz w/w odszkodowanie w kwocie [...] zł za działkę nr [...], k.m. [...] obręb C. o pow. [...] m2 zajętą pod drogę wojewódzką nr [...] oraz zobowiązał do jego wypłaty Starostwo Powiatowe w R. W uzasadnieniu decyzji podniósł, iż decyzją z dnia [...] r. Wojewoda [...] stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem [...] r. własności przedmiotowej działki przez Województwo [...]. Nieruchomość ta stanowiła poprzednio współwłasność wnioskodawców. Wysokość odszkodowania została ustalona zgodnie w operatem szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego K. U.
W odwołaniu od tej decyzji J. S. zarzucił, że nie zgadza się z wysokością przyznanego odszkodowania oraz sposobem jego ustalenia w operacie szacunkowym. Jego zdaniem wartość działki zajętej pod drogę publiczną powinna być określona podejściem porównawczym przyjmując do porównań transakcje gruntami o przeznaczeniu przeważającym wśród gruntów przyległych, a to w związku z brakiem transakcji o cechach rynkowych dotyczących terenów zajętych pod drogi publiczne.
Wojewoda [...] odwołania tego nie uwzględnił i zaskarżoną decyzją z dnia
[...] r. Nr [...], wydaną z powołaniem się na treść art. 104, art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 9a, art. 128, art. 129 ust. 5, art. 130 i art. 134 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 73 ustawy z 13.10.1998 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia stwierdził, że kwestionowane odszkodowanie zostało ustalone zgodnie z obowiązującymi przepisami w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego sporządzoną w postaci operatu szacunkowego. Opinia ta została przy tym wykonana zdaniem Wojewody zgodnie z obowiązującym w tym przedmiocie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207 poz. 2109 ze zm., zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie wyceny nieruchomości). Zgodnie z treścią § 36 ust. 1 w zw. z ust. 5 tego rozporządzenia przy określeniu wartości gruntów zajętych pod drogi publiczne dla ustalenia odszkodowania, o którym mowa w art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13.10.1998 r. przyjmuje się ceny transakcyjne uzyskiwane przy sprzedaży gruntów zajętych pod drogi publiczne. Dopiero w przypadku braku takich transakcji na danym rynku bierze się pod uwagę przeważające przeznaczenie gruntów przyległych, a to zgodnie z ust. 2 pkt 2 tegoż paragrafu. Skoro rzeczoznawca szacując przedmiotową nieruchomość wziął pod uwagę ceny jakie uzyskano w [...] r. w [...] transakcjach na rynku lokalnym za podobne grunty zajęte pod drogi publiczne to brak było podstaw do kwestionowania jego operatu.