Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda (spr.),, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant sekretarz sądowy Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2014 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. znak [...], 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. na rzecz skarżącego kwotę 5100 (pięć tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniach [...] r. oraz [...] r. przedstawiciele Miejskiego Zarządu Dróg i Transportu w C. przeprowadzili wizje terenowe dotyczące zajęcia pasa drogowego ulicy [...] m.in. reklamą salonu samochodowego o wymiarach 1,7 x 5,2 m.
W dniu [...] r. Dyrektor Miejskiego Zarządu Dróg i Transportu w C. zawiadomił obecnie skarżącego B. S. - właściciela wspomnianej reklamy, o wszczęciu postępowania w sprawie zajęcia pasa drogowego poprzez umiejscowienie reklamy o pow. 17,7 m2 bez zgody zarządcy drogi. Zawiadomienie zostało doręczone stronie w dniu [...] r.
Następnie skarżący został zapoznany ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z uchwałą Zarządu Miasta C. nr [...] w sprawie opinii dotyczącej zaliczenia dróg do kategorii dróg powiatowych, wypisem z rejestru gruntów z okazaniem granic przebiegu działek oraz protokołem i dokumentacją fotograficzną z dnia [...] r. oraz z protokołem z dnia [...] r.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Prezydent Miasta C. nałożył na skarżącego karę pieniężną w kwocie [...] zł za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia przez okres 148 dni. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 40 ust. 1, ust. 2 pkt 3, ust. 6 oraz ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260 z późn. zm.), zwanej dalej u.d.p. W uzasadnieniu organ stwierdził, że w toku prowadzonego postępowania ustalono, iż w pasie drogi powiatowej - ul. [...], na działce nr [...] obręb [...] bez zgody zarządcy drogi umieszczono reklamę jednostronną o wymiarach 1,7 x 5,2 m. Ponieważ przepisy ustawy o drogach publicznych mają charakter bezwzględnie obowiązujący, a w realiach rozpoznawanej sprawy bezspornym jest, że skarżący umieścił reklamę w pasie drogi publicznej bez uzyskania stosownego zezwolenia, to tym samym zobowiązany jest do uiszczenia z tego tytułu wspomnianej kary.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego - art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. z art. 34 u.d.p. oraz naruszenie prawa procesowego - art. 7, 77 § 1 i art. 80 k.p.a. W jego ocenie organ nie ustalił gdzie przebiegają granice oraz jaka jest szerokość pasa drogowego, nie wskazano również, że koliduje ona z elementami pasa drogowego. Zgromadzone w toku postępowania dokumenty nie dawały bowiem podstawy do przyjęcia ustaleń poczynionych przez organ. Ponadto, sporna reklama znajduje się w odległości większej aniżeli 0,75 m od zewnętrznej granicy drogi, a wobec tego, mając na względzie treść art. 34 u.d.p. w związku z art. 4 ust. 1 pkt 1 tej ustawy należało uznać, że nie leży ona w pasie drogowym ul. [...]. Podkreślono również, że w pierwszej kolejności winna być wydana decyzja nakładająca obowiązek przywrócenia pasa drogowego do stanu zgodnego z prawem, a dopiero później, w razie jej niewykonania należało orzec o nałożeniu kary, zaś sama reklama została postawiona w ramach procesu budowlanego związanego z powstaniem salonu samochodowego.
Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W ocenie organu odwoławczego, w toku prowadzonego postępowania, na podstawie zgromadzonych dowodów, m.in. mapy, ustalono że sporna reklama znajdowała się w pasie drogi publicznej. Nadto nadmieniono, że art. 34 u.d.p. odnosi się do odległości od krawędzi pasa drogowego, nie zaś od krawędzi drogi. Oprócz tego organ zauważył, że przepisy ustawy o drogach publicznych nie wskazują na to, że w pierwszej kolejności powinna być wydana decyzja nakładająca obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a dopiero później orzeczenie o wysokości kary za zajęcie pasa drogowego. Kolegium nie podzieliło również poglądu na temat realizacji spornej reklamy w toku procesu budowlanego akcentując, że niezależnie od tego jej usytuowanie winno być poprzedzone uzyskaniem stosownego zezwolenia.