Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant specjalista Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną oddala skargę.
Prezydent Miasta Z., po rozpatrzeniu wniosku Z. i B. K., decyzją z [...] r. nr [...], zatwierdził podział nieruchomości położonej w Z., obręb Z., karta mapy 7, oznaczonej jako działka nr 1 o pow. 0,3444 ha na działki: nr 2 o pow. 0,1356 ha, nr 3 o pow. 0,0138 ha, nr 4 o pow. 0,0957 ha, nr 5 o pow. 0,0978 ha, nr 6 o pow. 0,0008 ha i nr 7 o pow. 0,0007 ha. Wyodrębnione w wyniku tego podziału działki nr 3, nr 6 i nr 7 zostały przeznaczone pod drogę publiczną.
Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta Z. nr [...] z [...] r., działki nr 3, nr 6 i nr 7 usytuowane były w jednostkach strukturalnych o symbolach B11KDX i B10KDD - dla których przeznaczeniem podstawowym były drogi, ulice i ciągi pieszo-jezdne.
Powstałe w wyniku podziału działki, zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przeszły na własność Gminy Z. z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna. W myśl art. 98 ust. 3 tej ustawy, za działki gruntu wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przysługuje odszkodowanie w wysokości ustalonej między właścicielem a właściwym organem. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Dalej Wojewoda w oparciu o załączoną do akt sprawy dokumentację (protokół sporządzony [...] r.) stwierdził, że przeprowadzone zostały rokowania z byłymi właścicielami nieruchomości w celu ustalenia wysokości należnego odszkodowania, które jednak nie doprowadziły do uzgodnienia stanowisk. Skutkowało to wszczęciem przez Prezydenta Miasta Z. wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości, tj. w trybie ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W toku tego postępowania Prezydent Miasta Z. decyzją z [...] r. nr [...], orzekł o ustaleniu i wypłacie odszkodowania w wysokości [...] zł.
Po rozpatrzeniu odwołania Z. i B. K., Wojewoda [...] decyzją z [...] r. nr [...], uchylił kwestionowaną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Organ odwoławczy wskazał, że z treści operatu szacunkowego sporządzonego w dniu [...] r. przez rzeczoznawcę majątkowego K. M. nie wynikało czy biegły dokonał analizy transakcji nieruchomościami drogowymi, w sytuacji gdy z wyjaśnień rzeczoznawcy majątkowego wynikało, iż w roku [...] r. na rynku lokalnym było 10 transakcji drogowych. Ponadto Wojewoda zarzucił, że rzeczoznawca określił wartość nieruchomości na datę oględzin tj. na dzień [...] r., co stanowiło naruszenie art. 130 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3 ww. ustawy odszkodowanie ustala się według stanu z dnia wydania decyzji o podziale oraz jej wartości z dnia wydania decyzji o odszkodowaniu.