Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Asesor WSA Rafał Wolnik, Protokolant referent staż. Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi Gminy P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za odprowadzanie ścieków oddala skargę
Uchwałą nr [...] z dnia [...] r. Rada Gminy P. zatwierdziła wniosek Wójta Gminy w sprawie zatwierdzenia ceny 1 m3 ścieków oraz opłaty abonamentowej dla zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy P. w [...] r. Zawiadomieniem z dnia [...]r., doręczonym Radzie Gminy w dniu [...] r. Wojewoda [...] poinformował o wszczęciu postępowania nadzorczego w sprawie stwierdzenia nieważności wymienionej powyżej uchwały. W uzasadnieniu wyjaśnił, że wobec istnienia odrębnej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, to regulacje tam zawarte stanowią podstawę działania w tym zakresie. Zgodnie z tą ustawą rada gminy posiada kompetencje jedynie do zatwierdzania taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków na wniosek przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, które zobowiązane jest do postępowania według art. 24 cytowanej ustawy.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...]r. Wojewoda [...], na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdził nieważność uchwały nr [...] Rady Gminy P. z dnia [...] r. w sprawie zatwierdzenia ceny 1 m3 ścieków oraz opłaty abonamentowej dla zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy P. w [...] r., jako niezgodnej z art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 24 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. W uzasadnieniu wskazał, że szczegółowe zasady i warunki zbiorowego zaopatrzenia w wodę reguluje ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r., która powinna stanowić podstawę działania w tym zakresie zarówno dla gminy jak i dla przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych. Nie ulega wątpliwości, że gdyby nie było tej ustawy, to podstawą działania dla gminy byłby przywołany w przedmiotowej uchwale przepis art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej. Skoro jednak istnieje ustawa szczególna - to właśnie ona staje się podstawą działania w tym zakresie. Zgodnie z ustawą szczególną - o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków - rada gminy posiada kompetencję jedynie do zatwierdzenia wymienionych opłat na wniosek przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego. Okoliczności faktyczne dotyczące zasad organizowania zbiorowego zaopatrzenia w wodę w gminie, zostały potwierdzone w piśmie Wójta Gminy P. nr [...] z dnia [...] r. Wynika z niego, że na terenie gminy P. nie działa przedsiębiorca (w formie zakładu budżetowego lub spółki kapitałowej) prowadzący działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia gminy w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Działalność taką prowadzi natomiast Urząd Gminy P. poprzez własnych pracowników. Dodatkowo z dokumentu tego wynika, że gmina nie powierzyła wykonywania zadań w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków podmiotom wymienionym w art. 3 ustawy o gospodarce komunalnej. Z wnioskiem o zatwierdzenie taryf - cen ścieków i opłat abonamentowych - wystąpił Wójt Gminy w P., który nie może być uznany za takie przedsiębiorstwo.
W dniu [...]r. Gmina P., na podstawie uchwały powziętej na mocy art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym przez Radę Gminy z dnia [...] r. w sprawie złożenia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r., wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na wymienione powyżej rozstrzygnięcie Wojewody [...], zarzucając mu naruszenie art. 7 Konstytucji RP oraz ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków poprzez niewłaściwa jej interpretację i wnosząc o uchylenie tego rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu podano, że obowiązek ustalania taryf przewidzianych w art. 20 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków ma zastosowanie tylko i wyłącznie do przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, a cała procedura przewidziana jest w art. 24 wspomnianej ustawy.