Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia NSA Łucja Franiczek Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr,) Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant starszy referent Magdalen Jankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi Gminy R. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz Gminy R. tytułem zwrotu kosztów postępowania [...] zł / [...] zł/.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] r. nr [...] wydanym z powołaniem się na art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta R. nr [...] z dnia [...] r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta R. z powodu sprzeczności tejże uchwały z przepisem art. 14 oraz art. 19 ust. 2 i powołanej ustawy.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, iż z zapisu audio sesji Rady Miasta R. z dnia [...] r. wynika, że sesję otworzył oraz prowadził jej obrady T. W., w stosunku do którego, zarządzeniem zastępczym z dnia [...] r. nr [...], Wojewoda [...] stwierdził wygaśnięcie mandatu radnego. Powołując się na treść art. 190 ust. 5 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547), Wojewoda uznał, że mandat T. W. wygasł z mocy prawa w dniu [...] r., w związku z czym obrady prowadziła osoba nie będąca radnym. Ponadto stwierdził również, że w dniu [...] r. odbyło się tylko "nieformalne zebranie radnych", a nie sesja Rady Miasta. W dalszej części wywodów, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2001 r. sygn. akt II SA 1244/01, organ ten stwierdził, że podjęcie uchwały na sesji zwołanej przez osobę nieuprawnioną nie tylko rażąco narusza art. 20 ustawy o samorządzie gminnym, lecz powoduje, że uchwała taka jest nieważna od chwili jej podjęcia. Podkreślił przy tym, że co prawda powołane orzeczenie odnosi się do sytuacji zwołania sesji przez osobę nieuprawnioną, to jednak w jego opinii znajduje zastosowanie również w rozpatrywanej sprawie. Wskazując natomiast na treść § 59 statutu Miasta R., stanowiącego załącznik do uchwały nr [...] Rady Miasta z dnia [...] r w sprawie uchwalenia statutu Miasta R. /Dz. Urz. Woj. [...] z [...] r. Nr [...], poz. 2193/, stwierdził, że uchwała nr [...] została podpisana przez osobę nieuprawnioną. Wreszcie Wojewoda podał, że w świetle art. 14 ustawy o samorządzie gminnym uchwały rady gminy zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady. Skoro zaś zgodnie z art. 17 pkt 3 ustawy w skład rady wchodzą radni w liczbie 23, to zwykłą większość Rady Miasta R. stanowi 12 osób. Za przyjęciem uchwały, jak wynika z protokołu posiedzenia, głosowało 13 osób jednakże tylko 11 z nich według Wojewody posiadało status radnego Rady Miasta. Powyższe zdaniem organu nadzoru dowodzi, że uchwala nie zapadła.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gmina R. wniosła o uchylenie w całości powyższego rozstrzygnięcia nadzorczego oraz zasądzenie od organu nadzoru zwrotu kosztów postępowania. Wniesienie skargi poprzedzała uchwała nr [...] o zaskarżeniu do sądu administracyjnego rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody [...], którą Rada Miasta R. podjęła w dniu [...] r. W uzasadnieniu skargi Gmina stwierdziła, że zasadnicze znaczenie w tej sprawie ma ocena skutków prawnych zarządzenia zastępczego wydanego na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Podniosła iż tego rodzaju rozstrzygnięcia organu nadzoru stanowią akt administracyjny szczególnego typu, nie będący decyzją administracyjną, zatem nie mają do niego zastosowania przepisy k.p.a. regulujące wykonalność decyzji administracyjnych. Przepis art. 98 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nakazuje jedynie odpowiednie stosowanie do rozstrzygnięcia nadzorczego przepisów k.p.a. w kwestii zaskarżania do sądu administracyjnego decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. To odesłanie nie obejmuje zatem, zdaniem skarżącej, możliwości zastosowania do takich rozstrzygnięć przepisów k.p.a. odnoszących się do problematyki wykonalności decyzji administracyjnych. Z treści art. 98a ustawy o samorządzie gminnym wynika, że zarządzenie zastępcze jest aktem nadzoru, do którego ma zastosowanie odpowiednio art. 98 tej ustawy, a w szczególności art. 98 ust. 5. Przyjęta w tym przepisie konstrukcja prawomocności ma ten skutek, że wniesienie skargi na ten akt nadzoru powoduje, iż bez rozpoznania sprawy przez sąd nie może on uzyskać przymiotu prawnej skuteczności, a więc wykonalności. Skoro zatem została złożona do sądu przez Gminę R. skarga na zarządzenie zastępcze w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego T. W. i sprawa ta zawisła przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach to skutkiem tego jest brak prawomocności i wykonalności tego zarządzenia. W konsekwencji odbyta w dniu [...] r. sesja Rady Miasta R. była zwołana i odbyta prawidłowo, a wszystkie głosy oddane za przyjęciem uchwały były ważne.