Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.),, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną przez nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r., 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasadza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę 357,00 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych.
Prezydent Miasta S. decyzją z dnia [...] roku nr [...] orzekł, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 roku, nr 139, poz. 993 ze zm., dalej powoływana jako "ustawa o ewidencji") o wymeldowaniu M.T. z pobytu stałego w S. przy ul. [...].
Organ podał, że postępowanie w sprawie zostało wszczęte na wniosek z dnia [...] roku złożony przez M.A. działającą jako pełnomocnik właścicielki przedmiotowego lokalu - K.L-T.
Właścicielem spornego lokalu na mocy aktu notarialnego z dnia [...] roku (s. 22 akt administracyjnych) został A.A., który w dniu [...] roku podtrzymał wniosek o wymeldowanie M.T.. Zdaniem organu odwołującego przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe (przesłuchanie stron, świadka - syna M.T., oględziny lokalu) wykazało, że M.T. (ojciec, wymeldowany omawianą decyzją) nie zamieszkuje w spornym lokalu, koncentruje swoje sprawy życiowe poza nim. Przejawem woli opuszczenia miejsca pobytu stałego przez M.T. jest brak dowodów podjęcia skutecznych działań prawnych w celu przezwyciężenia przeszkód w swobodnym korzystaniu z lokalu w postaci wniosku o przywrócenie naruszonego posiadania bądź o utrudnianiu korzystania z tego lokalu.
W odwołaniu od powyższej decyzji M.T. wnosił o jej uchylenie i orzeczenie o odmowie wymeldowania lub o jej uchyleniu i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zdaniem odwołującego się organ I instancji naruszył art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji przez błąd w ustaleniach faktycznych, a także wykładnie tego przepisu. Nie opuścił on bowiem dobrowolnie i trwale spornego lokalu, opuszczenie było czasowe i uzasadnione złym stanem zdrowia i towarzyszył mu zamiar niezwłocznego powrotu do lokalu po odzyskaniu sprawności. Potwierdza to pozostawienie w lokalu swoich rzeczy. Nadto odwołujący się wielokrotnie podejmował próby wejścia do lokalu oraz wytoczył A.A. powództwo o wydanie lokalu.
Zdaniem odwołującego się organ orzekający naruszył art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. przez brak zaniechania postępowania w sprawie o wymeldowanie, w sytuacji gdy przed Sądem Rejonowym w S. toczy się z jego powództwa sprawa przeciwko A.A. o wydanie spornego lokalu mieszkalnego, której wynik może mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy o wymeldowanie.
Wojewoda [...] zaskarżoną decyzją z dnia [...] roku na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Stwierdził, że z akt sprawy wynika, że M.T. opuścił przedmiotowy lokal z powodu złego stanu zdrowia, a po wszczęciu postępowania o wymeldowanie miał do niego utrudniony dostęp. Aktualnie lokal ten stanowi jedynie miejsce zameldowania na pobyt stały odwołującego się, bowiem A.A. posiadający tytuł prawny do lokalu nie wyraża zgody na powrót i zamieszkanie w lokalu odwołującego się.
Organ przyznał, że odwołujący się po wszczęciu postępowania o wymeldowanie podjął kroki prawne, wnosząc pozew o wydanie lokalu mieszkalnego, który został uzupełniony "o żądanie przywrócenia naruszonego posiadania". Postępowanie w sprawie nie zostało jednak zakończone, a więc organ był uprawniony do orzekania w sprawie wymeldowania. W tej ostatniej kwestii organ odwoławczy powołał się na poglądy zawarte w wyroku: IV SA/Wa 506/05 z dnia 10 sierpnia 2005 roku.