Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w L. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.) Sędzia WSA Rafał Wolnik Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2007 r. sprawy ze skargi Wojewody S. na uchwałę Rady Gminy w L. z dnia (...) r., Nr (...) w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Rada Gminy L. w dniu [...] r. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy L. dla obszaru obejmującego sołectwo D.

Wojewoda [...] działający w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca

1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wniósł skargą z dnia [...] r. o stwierdzenie nieważności opisanej uchwały w części określonej w § 13 pkt 4 lit. c, § 14 pkt 4 lit. d oraz § 25 pkt 3 lit. d jako niezgodnej z art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm. - dalej u.p.z.p.) w związku z § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587). Uzasadniając skargę wskazał, że w kwestionowanych przez niego przepisach planu miejscowego Rada Gminy przy określaniu zasad zabudowy i zagospodarowania wskazanych w nich terenów posłużyła się w sposób niedopuszczalny parametrem "powierzchni sprzedaży". Tymczasem przepis art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. przewiduje, że w planie miejscowym określa się obowiązkowo "parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy". Zgodnie zaś z § 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "ustalenia dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu powinny zawierać w szczególności określenie linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu, w tym udziału powierzchni biologicznie czynnej, a także gabarytów i wysokości projektowanej zabudowy oraz geometrii dachu". Przywołane przepisy zdaniem Wojewody przesądzają, iż ukształtowanie w planie miejscowym ładu przestrzennego, zasad zabudowy i zagospodarowania terenu powinno nastąpić w oparciu o parametry i wskaźniki o charakterze urbanistycznym, o których mowa w art. 2 pkt 16 u.p.z.p. Charakteru takiego nie ma zastosowany w zakwestionowanych przepisach wskaźnik "powierzchnia sprzedaży" został on bowiem zdefiniowany odrębnie w art. 2 pkt 19 u.p.z.p. Przepis ten stosuje się w odniesieniu do obiektów handlowych jako kryterium realizacji w procesie planistycznym przez organy gminy obowiązków określonych w art. 10 ust. 2 pkt 8 i art. 15 ust. 3 pkt 4 u.p.z.p. Zgodnie z tymi przepisami jeśli obiekt handlowy ma mieć powierzchnię sprzedaży przekraczającą 2000 m2 to już w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy należy określić obszar jego rozmieszczenia, a w planie miejscowym granice terenów pod jego budowę.

Konkludując swoje wywody organ nadzoru stwierdził, że wskaźnik "powierzchni sprzedaży" w świetle definicji zawartej w u.p.z.p. nie zalicza się do "parametrów i wskaźników urbanistycznych" nie może zatem służyć kształtowaniu ładu przestrzennego. Posłużenie się tym wskaźnikiem ingeruje w konstytucyjnie chronioną wolność działalności gospodarczej, uzależniając na terenach objętych przedmiotowym planem prowadzenie działalności handlowej od spełnienia dodatkowych wymogów określonych w akcie rangi pozaustawowej. Tymczasem zgodnie z art. 22 Konstytucji R.P. ograniczenie wolności działalności gospodarczej w innej drodze niż ustawa jest niedopuszczalne. W świetle tej normy konstytucyjnej nie można także przyjąć, że ustawodawca w tym zakresie mógł dokonać subdelegacji swoich uprawnień na organ stanowiący gminy. Wobec powyższego Rada Gminy L. nie była uprawniona do ograniczania w planie miejscowym swobody działalności gospodarczej poprzez kształtowanie ładu przestrzennego, zasad zabudowy i zagospodarowania wskazanych terenów przy użyciu wskaźnika "powierzchni sprzedaży".

Strona 1/5