Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk,, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi A. F. na decyzję Wojewody S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty Powiatu M. z dnia [...] r. nr [...] oraz orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 2. zasądza od Wojewody S. na rzecz skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Aktem notarialnym z dnia [...] r. zawartym w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości ( Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 ze zm.), została przejęta na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość, położona w Z, oznaczona jako działki nr [...] i [...] o pow. [...] m2 oraz nr [...] o pow. [...] m2 - w celu budowy jednostki mieszkaniowej "[...]" w Z.
A. F. jako poprzedni właściciel nieruchomości wnioskiem z dnia [...] r. zwróciła się o zwrot wywłaszczonej nieruchomości. Decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w R. z dnia [...] r. nr [...], dokonano częściowego zwrotu nieruchomości o pow. [...] m2, oznaczonej jako działka nr [...] po podziale ). Kolejnym wnioskiem z dnia [...] r. A. F. zwróciła się o zwrot pozostałej części nieruchomości, która nie została zajęta pod budowę drogi.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] dokonano zwrotu działki nr [...] o pow. [...] m2, zaś kolejną decyzją z dnia [...] r. nr [...] orzeczono o odmowie zwrotu części działki nr [...] i działki nr [...] o pow. [...] m2 jako zajętych pod ogrody działkowe. Jednakże po rozpatrzeniu odwołania A. F. decyzją Wojewody K. z dnia [...] r. nr [...] uchylono decyzję organu I instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Prezydent Miasta Z. decyzją z dnia [...] r. nr [...] odmówił zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymało decyzję organu I instancji. Jednakże wyrokiem NSA z dnia 24 maja 2001 r. sygn. akt II SA/Ka 1534/99 uchylono decyzję organu odwoławczego. W następstwie tego Wojewoda [...] ponownie rozpatrując odwołanie, decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, zaś skargę na decyzję ostateczną oddalono na mocy prawomocnego wyroku WSA w Gliwicach z dnia 3 lutego 2004 r. sygn. akt II SA/Ka 3262/01.
Z kolei postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda [...] wyznaczył do rozpoznania sprawy o zwrot nieruchomości, stanowiącej własność Gminy Z, Starostę Powiatu M.
Po rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia [...] r. nr [...], podjętą z up. Starosty M., na podstawie art. 136, art. 137 i art. 229 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ), orzeczono o odmowie zwrotu nieruchomości o pow. [...] m2, obejmującej częściowo działkę nr [...] i działkę nr [...], stanowiące własność Gminy Z.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, że na powyższych działkach nie zrealizowano celu wywłaszczenia, jakim była budowa jednostki mieszkaniowej "[...]" w Z., której planu realizacyjnego nie zdołano odszukać.
Teren ten został zajęty pod ogródki działkowe, stanowiąc część ogrodu działkowego "[...]", utworzonego na terenie oddanym Wojewódzkiemu Zarządowi PZD w K. na mocy decyzji PM Z. z dnia [...] r. nr [...]. Rolę inwestora wiodącego miała pełnić [...] w Z. Organ administracji wyjaśnił, że utworzony pracowniczy ogród działkowy nie stanowi integralnego terenu pobliskiego osiedla mieszkaniowego. Przydział ogródków nie był uwarunkowany zamieszkiwaniem w pobliskich blokach i obecnie ogród "[...]" stanowi kompleks rekreacyjny dla mieszkańców całego miasta Z. Zdaniem organu, urządzenie ogrodu działkowego, stanowi jednak negatywną przesłankę zwrotu nieruchomości, bowiem zgodnie z art. 1 ust. 4 i art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 9 marca 1949 r. o pracowniczych ogrodach działkowych ( Dz. U. Nr 18, poz. 117), ogrody stanowiły urządzenia użyteczności publicznej, zaś gminie służyło prawo nabycia odpowiednich terenów w drodze wywłaszczenia. W konsekwencji, skoro art. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, przewidział dopuszczalność wywłaszczenia na cele użyteczności publicznej, przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości stanowiłoby podstawę do przejęcia na rzecz Skarbu Państwa, mimo niezrealizowania celu wywłaszczenia, wskazanego w umowie sprzedaży. Stąd też wniosku o zwrot nieruchomości nie uwzględniono.