Wojewoda S. zaskarżoną decyzją wydaną w oparciu o art. 138 § 2 k.p.a., art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające oraz art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm. - dalej u.g.n.) uchylił w całości zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że procedura wypłaty odszkodowania za nieruchomości przejęte w dniu 1 stycznia 1999 r. pod drogi publiczne została uregulowana w art. 73 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające oraz przepisami rozdziału 5 działu III u.g.n. W myśl obowiązującej regulacji odszkodowanie jest ustalane i wypłacane na wniosek właściciela złożony w okresie od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2005 r. Z akt sprawy wynika, że w dniu 31 grudnia 1998 r. prawo własności przedmiotowej nieruchomości przysługiwało J. i M. M. w ustawowej wspólności. Zarówno we wniosku, jak i w trakcie postępowania przed organem I instancji wnioskodawca nie wskazał, że działa także w imieniu M. M., a zatem należało uznać, że wniosek o odszkodowanie złożył on jedynie w imieniu własnym. Tym samym zdaniem Wojewody należało uznać, że tylko J. M. jest uprawniony do otrzymania odszkodowania w części w jakiej przysługiwało mu prawo własności w dacie 31 grudnia 1998 r. tj. w - części. Tym samym organ odwoławczy uznał, że nieprawidłowym było ustalenie przez organ I instancji odszkodowania za całą nieruchomość, skoro jego przedmiotem było ustalenie odszkodowania wyłącznie na rzecz odwołującego się tj. w - części.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach J. M. podtrzymał treść swojego odwołania wniesionego od decyzji organu
I instancji. Wskazał także, że nie rozumie, co znaczy użyty w decyzjach organów obu instancji zwrot, że jego nieruchomość z mocy prawa stała się własnością Skarbu Państwa.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda S. wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości stanowisko zajęte w motywach zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Wniesiona skarga jest zasadna, aczkolwiek nie do końca z przyczyn w niej podniesionych. Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a) w toku kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd jednak nie był związany zarzutami i wnioskami skargi, a dostrzeżone naruszenia prawa uwzględnił z urzędu. Przeprowadzona sądowa kontrola zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji wykazała, że zostały one podjęte z naruszeniem przepisów prawa materialnego mającym wpływ na wynik sprawy oraz z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.