Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] w przedmiocie zgody na ponowne użyczenie nieruchomości stanowiącej własność powiatu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.), Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2009 r. sprawy ze skargi Powiatu T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zgody na ponowne użyczenie nieruchomości stanowiącej własność powiatu 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze i orzeka, że nie podlega wykonaniu w całości, 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego Powiatu T. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Uchwałą z dnia [...] r. nr [...] Rada Powiatu w T. wyraziła zgodę na ponowne użyczenie na czas nieoznaczony pomieszczeń w budynku Zespołu Szkół [...] w T. przy ul. [...] dla Stowarzyszenia Hospicjum [...] w T., z przeznaczeniem na prowadzenie działalności statutowej. Wykonanie uchwały powierzono Zarządowi Powiatu. Jako podstawę prawną uchwały wskazano art. 25b w związku z art. 23 ust. 1 pkt 7a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz § 23 ust. 2 uchwały nr [...] Rady Powiatu w T. z dnia [...] r. w sprawie określenia zasad gospodarowania składnikami majątkowymi powiatowego zasobu nieruchomości.

Pismem z dnia [...] r. Wojewoda [...] zawiadomił o wszczęciu postępowania nadzorczego w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały z dnia [...] r. nr [...], jako niezgodnej z art. 12 pkt 8 lit.a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1592 ze zm.). W następnej kolejności, z powołaniem na art. 79 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w dniu [...]. organ nadzoru wydał rozstrzygnięcie nadzorcze, którym stwierdził nieważność przedmiotowej uchwały jako niezgodnej z art. 12 pkt 8 lit.a ustawy o samorządzie powiatowym. Zostało ono doręczone Radzie Powiatu [...] r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniesiono, że wymienione w podstawie prawnej uchwały przepisy art. 12 pkt 8 lit. a ustawy o samorządzie powiatowym oraz art. 23 ust. 1 pkt 7a ustawy o gospodarce nieruchomościami nie stanowią dla Rady ustawowego upoważnienia do działania w sprawie a uchwałą Rada wkroczyła w kompetencji organu wykonawczego. Zagwarantowane ustawą ustrojową uprawnienia rady powiatu w sprawach majątkowych nie obejmują prawa do wypowiadania się przez ten organ w sprawach związanych z użyczeniem nieruchomości, i to zarówno w formie zasad generalnych, jak i w formie uchwały dotyczącej konkretnej nieruchomości. Zgodnie z art. 12 pkt 8 lit. a ustawy ustrojowej do wyłącznej właściwości rady należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony. Uchwała Rady jest wymagana również, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad zarząd może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady powiatu. W przedmiotowej sprawie Rada Powiatu przekroczyła swoje uprawnienia, albowiem wyraziła zgodę na rozporządzenie nieruchomością w formie, która nie jest objęta zakresem upoważnienia zawartego w art. 12 pkt 8 lit.a ustawy ustrojowej. Także przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami nie przyznają upoważnienia Radzie do wydania takiego aktu, zgodnie z art. 25b tej ustawy to zarząd powiatu a nie rada, gospodaruje powiatowym zasobem nieruchomości i to organ wykonawczy władny jest decydować o przeznaczeniu nieruchomości stanowiącej własność powiatu.

W skardze do sądu administracyjnego Rada Powiatu w T. wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zarzucając naruszenie art. 12 pkt 8 lit.a ustawy o samorządzie powiatowym w związku z § 23 ust. 2 uchwały nr [...] Rady Powiatu w T. z dnia [...] r. w sprawie określenia zasad gospodarowania składnikami majątkowymi powiatowego zasobu nieruchomości. W uzasadnieniu podniesiono, że nie doszło do naruszenia art. 12 pkt 8 lit.a ustawy o samorządzie powiatowym, albowiem przewiduje on dwie różne sytuacje. O ile zdanie pierwsze tego przepisu odnosi się do wymienionych w nim umów i czynności, o tyle zdanie znajdujące się po średniku nie odnosi się do wyliczonych form obrotu, lecz do bliżej nieokreślonych umów czasowych, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość. Ustawa ustrojowa ani nie definiuje obrotu nieruchomościami, ani nie wskazuje wyczerpującego katalogu form tego obrotu. Ustawa o gospodarce nieruchomościami przewiduje, że nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd oraz mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako aporty do spółek, przekazywane jako wyposażenie (art. 13 ust. 1 ustawy). Brak podstaw do przyjęcia, że te formy obrotu nie mają zastosowania do powiatowego zasobu nieruchomości, wskazuje na to art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy. Niewątpliwie czynności użyczenia dokonuje zarząd powiatu jako organ wykonawczy. Gospodarując nieruchomościami zarząd jest obowiązany do gospodarowania zasobami zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki. Z tego względu zarząd winien mieć na względzie art. 32 ust. 1 ustawy, który zobowiązuje go do wykonywania uchwał rady powiatu. Uchwałą Rady Powiatu określono zasady gospodarowania nieruchomościami, przewidując konieczność uzyskania każdorazowo zgody na zawarcie umowy użyczenia na czas dłuższy niż 36 miesięcy. Uchwała w przedmiocie określenia zasad gospodarowania zasobem powiatowym nie była kwestionowana przez organ nadzoru i stanowi prawo miejscowe. Zawarcie takiego postanowienia w uchwale podjętej w przedmiocie określenia zasad gospodarowania zasobem nieruchomości było dopuszczalne. Podkreślono, że umowa użyczenia będąca przedmiotem uchwały, której nieważność zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził Wojewoda, była umową zawieraną po poprzedniej, zawartej na okres do lat 3.

Strona 1/4