Wreszcie, trafnie wskazał organ nadzoru, iż z mocy art. 25 ust. 1 tej ustawy, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje w tym wypadku wójt. Gospodarowanie zasobem polega zaś m.in. na wykonywaniu czynności związanych z naliczaniem należności za nieruchomość udostępnione z zasobu oraz wydzierżawianiu i wynajmowaniu nieruchomości ( art. 25 ust. 2 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 5 i 7 a tej ustawy ). Zdaniem sądu administracyjnego, czynności te nie polegają jedynie na matematycznym wyliczeniu takich należności.
Jak wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 31 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Wr 554/07 ( Lex nr 398905 ), bieżące gospodarowanie mieniem gminy, rozumiane jako podejmowanie czynności faktycznych lub prawnych mających na celu realizację funkcji społeczno - gospodarczego przeznaczenia tych praw i obowiązków, należy do jej organu wykonawczego. Przekazanie pewnych spraw do kompetencji rady gminy jest wyjątkiem, który musi być interpretowany ściśle i nie może prowadzić do swobodnego przejmowania przez radę do rozstrzygania w drodze uchwał wszystkich spraw ważnych z punktu widzenia gospodarki gminy. Ustawodawca nie zdefiniował też pojęcia "zasady gospodarowania mieniem". Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zasady należy rozumieć jako ustalony na mocy przepisu sposób postępowania. Zatem rada gminy winna opracować zbiór podstawowych reguł postępowania organu wykonawczego, z pominięciem szczegółowych postanowień przewidzianych do konkretyzacji w umowie zawieranej przez gminę reprezentowaną przez jej organ wykonawczy. Rada nie może więc ze skutkiem wobec osób trzecich ( pro foro extermo ) wiązać organu wykonawczego w zakresie spraw łączących się z zawieraniem umów przez gminę, jeżeli ustawa takich uprawnień radzie nie przyznaje.
Skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podzielił powyższy pogląd. Stąd też określenie minimalnych stawek czynszu najmu i dzierżawy w drodze aktu prawa miejscowego należy uznać za niedopuszczalne, jako że nie mieści się w pojęciu zasad wynajmowania i dzierżawy, do stanowienia których rada gminy władna jest jedynie w przypadkach umów, zawieranych na okresy, wymienione taksatywnie w art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym. Ustalenie minimalnych stawek z tego tytułu w formie wiążącej strony umowy, wkracza bowiem w kompetencje organu wykonawczego gminy w zakresie gospodarowania mieniem gminnym.
Funkcje kontrolne organu stanowiącego nie mogą być w takim przypadku realizowane w formie aktu prawa miejscowego, lecz jedynie w drodze aktu kierownictwa wewnętrznego, który nie rodzi skutków wobec osób trzecich.
Stanowisko organu nadzoru nie godzi przy tym w konstytucyjnie gwarantowaną samodzielność gmin. Spór dotyczy bowiem jedynie kwestii kompetencji organów gminy, których akty podlegają nadzorowi Wojewody.
Z tych wszystkich względów nie stwierdzając naruszenia prawa Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę oddalił jako nieuzasadnioną na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).