Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie WSA Iwona Bogucka, WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman, po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi T.G. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego oddala skargę
Wnioskiem z dnia [...]r. T.G. zwrócił się do Starostwa Powiatowego w Ż. o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na ujęcie wody z potoku Ż. i doprowadzenie jej do istniejącego budynku małej elektrowni wodnej.
Po przeprowadzeniu stosownego postępowania, decyzją z dnia [...]r. Starosta Ż., powołując w podstawie prawnej art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 37 pkt 5, art. 122 ust. 1 pkt 1, art. 126 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne, odmówił panu G. wydania pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody z potoku Ż. dla celów energetycznych. W uzasadnieniu wyjaśnił, że wobec stwierdzenia, że zarówno hydroelektrownia jak i zapora wodna powstały w warunkach samowoli budowlanej, nie ma podstaw do udzielenia wnioskowanego pozwolenia.
W wyniku złożenia odwołania, w którym zainteresowany zakwestionował ustalenia odnoszące się do legalności hydroelektrowni i zapory wodnej, decyzją z dnia [...]r. Wojewoda Ś. uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wyjaśnił, że wprawdzie Starosta powołał decyzje nakazujące rozbiórkę hydroelektrowni (decyzja Naczelnika W.G. z dnia [...]r.) i rozbiórkę zapory wodnej (decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego w Ż. z dnia [...]r.), to przeprowadzone postępowanie nie wykazało, czy decyzje te zostały wykonane a zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na prawidłową ocenę sprawy. Braki w zgromadzonym materiale dowodowym, zwłaszcza w zetknięciu ze stanowiskiem odwołującego się, nie pozwalają na prawidłową ocenę stanu faktycznego. Uznając, że rozstrzygnięcie wymaga przeprowadzenia postępowania w całości, orzekł jak na wstępie.
W dniu [...]r. T.G. złożył ponowny wniosek o udzielenie mu pozwolenia wodnoprawnego, wyjaśniając, że mała elektrownia wodna znajduje się obok budynku nazwanego hydroelektrownią a zapora wodna mieści się w innym miejscu, a zatem zapora i mała elektrownia wodna nie są budowlami opisanymi w decyzjach rozbiórkowych, na które powołuje się organ pierwszej instancji odmawiając udzielenia pozwolenia wodnoprawnego.
Po przeprowadzeniu postępowania, w tym przeprowadzeniu rozpraw administracyjnych w dniach [...]r., [...]r. i [...]r., decyzją z dnia [...]r. Starosta Ż., na podstawie art. 104 i 155 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 37 pkt 5, art. 122 ust. 1 pkt 1, art. 126 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne, odmówił uchylenia decyzji z dnia [...]r., którą Wojewoda B. nakazał usunięcie urządzeń wodnych wykonanych na potoku Ż. w Ż., mających służyć do uruchomienia hydroelektrowni oraz odmówił udzielenia T.G. pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody z potoku Ż. w Ż. do celów energetycznych. W uzasadnieniu tej decyzji w zakresie pierwszej odmowy, wskazał, iż była niedopuszczalna, gdyż strony postępowania nie wyraziły zgody na zmianę wnioskowanej decyzji, co jest niezbędne dla skutecznego dokonania zmiany decyzji w trybie art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego. W zakresie odmowy udzielenia pozwolenia wodnoprawnego uwzględniono stanowisko organów, w tym Wojewody nakazującego usunięcie urządzeń wodnych na potoku Ż. (decyzja z dnia [...]r.), Nadleśnictwa W.G. informującego o wykonaniu zapory wodnej bez pozwolenia budowlanego (pismo z dnia [...]r.) oraz Kierownika Urzędu Rejonowego w Ż. - decyzja z dnia [...]r. - nakazująca rozbiórkę zapory wodnej). Wobec faktu potwierdzenia, iż urządzenia wodne za pomocą których T.G. planuje pobór wody do celów energetycznych stanowią samowolę budowlaną i na podstawie prawomocnych decyzji podlegają nakazowi rozbiórki, nie można było udzielić wnioskowanego pozwolenia.