Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie WSA Elżbieta Kaznowska, Asesor WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Protokolant referent - stażysta Jolanta Czarnata, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia linii brzegowej rzeki 1. uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka o jej niewykonalności; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...], Starosta Ż. działając na podstawie art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1, ust. 2 pkt i ust. 5, art. 17, art. 18 i art. 217 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. - Inspektorat w Ż., orzekł o:
1) ustaleniu linii brzegowej rzeki X w miejscowościach P. i Ś.- zgodnie z załączonymi mapami i projektem rozgraniczenia gruntów,
2) przyjęciu na rzecz Skarbu Państwa - w zarząd Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K.- działek trwale i w sposób naturalny zajętych przez wody rzeki X w P.,
3) przyjęciu w zarząd RZWG w K. gruntów Skarbu Państwa,
4) odmowie ustalenia linii brzegowej rzeki X na odcinku działki nr A w P..
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, iż podstawę ustalenia linii brzegowej stanowił dostarczony przez wnioskodawcę projekt rozgraniczenia gruntów trwale zajętych przez wody od gruntów przyległych oraz dokumentacja Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartografii, w postaci fragmentu ortofotomapy wykonanej na bazie zdjęć lotniczych, mapy topograficznej i fragmentu zdjęcia lotniczego, która stanowiła też dowód w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Ż., a obrazująca nieruchomości objęte wnioskiem wg stanu na 1968 r., 1969 r., 1998 r. i 2004 r. Na tej podstawie organ I instancji określił przebieg linii brzegowej po istniejącej skarpie, zgodnie z oznaczeniem na mapach, załączonych do wniosku. Ze zgromadzonych podkładów mapowych wynikało bowiem, że w 1969 r. rzeka X poniżej mostu w P. płynęła korytem, które tworzyło zakole. Główny nurt płynął korytem, którego lewy brzeg biegł wzdłuż działek w P. oraz wzdłuż ewidencyjnych granic obrębu P. i Ś.. Nurt rzeki kierował się w stronę wzniesienia o nazwie Y, tworząc zakole. Dalej rzeka płynęła wzdłuż podnóża wzniesienia w stronę Ś.. Natomiast wg mapy zasadniczej sporządzonej w 1998 r., koryto rzeki w okolicy mostu było dwudzielne, rozdzielone szerokim pasem kamieńca. Uwidoczniono to na zdjęciach lotniczych, potwierdzających przesunięcie linii zieleni, co jest zgodne z aktualnym stanem użytkowania przedmiotowych działek.
Zdaniem organu, jest prawdopodobne, że wezbrana rzeka uderzyła z wielką siłą w naturalny brzeg wzniesienia Y, odbijając się poszerzyła istniejące zakole, a tym samym urwała brzegi, zabierając graniczące z nadbrzeżem rzeki działki i tworząc na części działek skarpy. Także dołączona przez wnioskodawcę mapa sytuacyjno-wysokościowa potwierdza dwudzielność koryta rzeki, istnienie bezimiennego cieku wodnego, którego wody sączą się na kamieniec, tworząc w jego obniżeniu rozlewisko. Między skarpą, po której wyznaczono przebieg linii brzegowej a obecnym nurtem wody istnieje szeroki kamieniec, zaś skarpa położona jest o ok. 1,5 m wyżej. Kamieniec porośnięty jest samosiejkami krzewów i okolicznych drzew oraz roślinnością charakterystyczną dla siedlisk żwirowiskowych. Grunty przylegające do skarpy, na której wyznaczono linię brzegową, a wyżej położone, użytkowane są tylko w obrębie działek ogrodzonych, pozostałe porośnięte są roślinnością o składzie gatunkowym, charakterystycznych dla ziołorośli i zbiorowisk lęgowych.