W odwołaniu od tej decyzji J. i J. K. zarzucili wydanie jej z naruszeniem art. 73 ust. 1 i ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające poprzez niewłaściwe ich zastosowanie i wykładnię. Ponadto zarzucili naruszenie art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) poprzez zaniechanie obowiązku przeprowadzenia rozprawy administracyjnej oraz art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 80, art. 81, art. 10 § 1 i art. 8 k.p.a.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...]r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W podstawie prawnej tego orzeczenia wskazał art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające, art. 129 i art. 130 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm. - dalej u.g.n.) oraz art. 138 § 1 k.p.a. W uzasadnieniu organ odniósł się szczegółowo do zarzutów odwołania uznając, że nie zasługują one na uwzględnienie. W szczególności podał, że nie dopatrzył się naruszenia art. 10 k.p.a. bowiem organ I instancji zawiadomił pełnomocnika stron o możliwości zapoznania się z aktami sprawy. Nie zgodził się także z twierdzeniem pełnomocnika skarżących dotyczącym braku skutków prawnych tego zawiadomienia z uwagi na to, że Prezydent B. niedysponowal w tym czasie aktami sprawy, gdyż znajdowały się one w organie II instancji. Zauważył bowiem, iż strony faktycznie nie występowały do organu o udostępnienie im akt sprawy, ani w terminie określonym w kierowanym do nich zawiadomieniu, ani też w terminie późniejszym. Odnosząc się zaś do zarzutu błędnej wykładni przepisów art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające wskazał, że ust. 4 tego artykułu nakazuje ustalać i wypłacać odszkodowanie na wniosek właściciela według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości, co oznacza, iż istotą tego odszkodowania jest naprawienie wyrządzonej szkody. Tym samym wypłata odszkodowania winna nastąpić na rzecz osób, którym prawo własności do nieruchomości przysługiwało w dniu 31 grudnia 1998 r. W tej dacie właścicielami przedmiotowej nieruchomości byli tymczasem Z. S., D. F., K. F. oraz T. S. i im zostało odjęte prawo własności oraz w ich prawa w dniu 1 stycznia 1999 r. wstąpiło miasto B. Tym samym nabycie po tej dacie nieruchomości przez małżonków K. nie może skutkować ich uprawnieniami do odszkodowania. W tej sytuacji należało także uznać, że przeprowadzenie rozprawy administracyjnej byłoby czynnością procesową niemającą wpływu na wynik rozstrzygnięcia merytorycznego. Także realizacja innych wniosków dowodowych stron nie miałaby wpływu na rozstrzygniecie, którym słusznie odmówiono stronom ustalenia i wypłaty odszkodowania.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach J. i J. K. podtrzymali większość zarzutów zawartych w odwołaniu wniesionym od decyzji organu I instancji domagając się uchylenia w całości zaskarżonej decyzji jako naruszającej prawo. W szczególności nie zgodzili się ze stanowiskiem Wojewody, że nie spełniają przesłanek przewidzianych w art. 73 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające uprawniających ich do otrzymania odszkodowania. Nie zgodzili się także, że nieprzeprowadzenie rozprawy administracyjnej nie stanowiło uchybienia proceduralnego, w sytuacji, gdy obowiązek jej taki wynikał z art. 118 ust. 1 u.g.n. w związku z art. 73 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające. Wreszcie podtrzymali swój zarzut dotyczący naruszenia art. 10 k.p.a. w związku z zawiadomieniem stron o możliwości zapoznania się z aktami sprawy w sytuacji, gdy organ nie był w posiadaniu tychże akt.