Zagraniczny akt stanu cywilnego, jako dokument urzędowy, posiada na terenie Polski taką sama moc jak polski akt stanu cywilnego i w myśl art. 4 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego ( Dz. U. z 2004 r. Nr. 161, poz. 1688 ze zm. ) stanowi wyłączony dowód zdarzeń w nim stwierdzonych. Moc zagranicznego aktu stanu cywilnego nie zależy od wpisania tego aktu do polskich ksiąg stanu cywilnego (transkrypcji) na podstawie art. 73 ust. 1 tej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant Referent stażysta Grzegorz Śliwa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2010 r. sprawy ze skargi F. T. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie akt stanu cywilnego oddala skargę
Pismem z dnia [...]r. skierowanym do Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w T. F. Tybel wniósł:
1) o transkrypcję do polskich ksiąg stanu cywilnego aktu urodzenia jego matki M. T. z d. Ł., urodzonej w D. w powiecie [...]., województwie tarnopolskim;
2) o unieważnienie aktu urodzenia M. T., sporządzonego w Urzędzie Stanu Cywilnego w L. , nr [...] jako nierzetelnego i fikcyjnego i w tym zakresie przekazanie sprawy Wojewodzie [...].
Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w T. decyzją z dnia
[...]r. nr [...], działając na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego ( Dz. U. z 2004 r. Nr 161, poz. 1688 ze zm.), orzekł o odmowie wpisania do księgi urodzeń [...] r. zaświadczenia o urodzeniu M.Ł., sporządzonego w Urzędzie Stanu Cywilnego pod nr 16 [...]Rejonowego Urzędu Sprawiedliwości.
W uzasadnieniu decyzji Kierownik USC wskazał, że akt urodzenia Urzędu Stanu Cywilnego w L .nr [...] sporządzony został na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Grodzkiego w T. z dnia [...] r., sygn. akt [...]. W związku z tym wpisanie do polskich ksiąg stanu cywilnego drugiego aktu urodzenia tej samej osoby spowodowałoby powstanie drugiego takiego aktu. W tej sytuacji, zdaniem Kierownika USC, nie zachodzą przyczyny, które zgodnie z art. 73 ust. 1 Prawa o aktach stanu cywilnego dawałyby podstawę do wydania pozytywnej dla wnioskodawcy decyzji. Zauważył nadto, że w sprawie unieważnienia aktu stanu cywilnego można wystąpić do sądu w trybie art. 30 tej ustawy, podobnie jak w sprawie sprostowania aktu w razie błędnego lub nieścisłego zredagowania na podstawie art. 31 Prawa o aktach stanu cywilnego.
Od wymienionej decyzji odwołanie wniósł F. T. domagając się jej uchylenia i dokonania transkrypcji zgodnie ze złożonym wnioskiem. Stwierdził, że żaden powszechnie obowiązujący przepis prawa, w tym wiążące Polskę umowy międzynarodowe, nie zabraniają wpisania do polskich ksiąg stanu cywilnego prawdziwego aktu urodzenia.
Wojewoda [...] nie uwzględnił odwołania i decyzją z dnia [...]r. nr [...]z powołaniem się na art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego i art. 8 ust. 4 Prawa o aktach stanu cywilnego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Motywując podjęte rozstrzygnięcie Wojewoda wywiódł, że w obrocie prawnym znajduje się akt urodzenia M. Ł., sporządzony w dniu [...]r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w L. na podstawie prawomocnego postanowienia sądu. W związku z tym transkrypcja do polskich ksiąg stanu cywilnego zaświadczenia wydanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości Ukrainy potwierdzające urodzenie M. Ł. doprowadziłoby do istnienia w obrocie prawnym dwóch aktów urodzenia tej samej osoby. Przepisy Prawa o aktach stanu cywilnego nie dopuszczają do takiej możliwości. W ocenie Wojewody intencją odwołującego się jest sprostowanie błędnie sporządzonego w Urzędzie Stanu Cywilnego w L. aktu urodzenia matki. Można tego dokonać w trybie art. 31 Prawa o aktach stanu cywilnego przed właściwym sądem rejonowym, także w sytuacji, gdy dotyczy to sporządzonych za granicą aktów stanu cywilnego obywateli polskich ( tak orzekł Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 czerwca 1991 r., sygn. akt III CZP 54/91 ). Postanowienie sądu wydane w trybie dekretu z dnia 22 października 1947 r. o ustaleniu treści sporządzonych za granicą aktów stanu cywilnego obywateli polskich ( Dz. U. Nr 65, poz. 392 ) ustalało treść aktu, który był sporządzony lecz zaginął. Nikt nie może dowodzić, bez wzruszenia tego orzeczenia, że akt o takiej treści nie istniał lub że jego treść była odmienna, co nie oznacza że treść ta była prawdziwa.