Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.), Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant Referent - stażysta Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2010 r. sprawy ze skarg E. D. i J. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi gminnej oddala skargi.
Obwieszczeniem z dnia [...] r., upublicznionym przez okres 14 dni, do [...] r., Prezydent Miasta J. zawiadomił o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej - ul. [...] wraz z drogami dojazdowymi. Podstawę prawną obwieszczenia stanowił art. 5 ust. 5 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r., nr 80, poz. 721 ze zm.) oraz art. 61 § 4 k.p.a. Podstawą obwieszczenia był wniosek z 15 lipca 2008 r. podpisany z upoważnienia Prezydenta Miasta J. i skierowany do Prezydenta Miasta J. o ustalenie lokalizacji dla przedsięwzięcia określonego jako budowa ulicy [...] wraz z drogami dojazdowymi. We wniosku określono działki podlegające podziałowi, na których zlokalizowane miało być przedsięwzięcie oraz dołączono do niego mapy przedstawiające przebieg projektowanej drogi, analizę powiązania drogi z innymi drogami publicznymi, mapy zawierające projekt podziału nieruchomości, określenie zmian w dotychczasowej infrastrukturze terenu oraz opinie: Prezydenta Miasta J., Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K., Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w K.
W toku postępowania przeciwko zaprojektowanemu przebiegowi drogi zaprotestowali właściciele działek, których lokalizacja dotyczy: J. i W. H., M. i J. D., A. M.
Decyzją z [...] r. nr [...] Prezydent Miasta J., po rozpatrzeniu wniosku Prezydenta Miasta J. jako zarządcy dróg gminnych na terenie J., będącego miastem na prawach powiatu, ustalił lokalizację drogi gminnej - ulicy [...] wraz z drogami dojazdowymi w J. W podstawie prawnej podano art. 2 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zwanej dalej ustawą. O wydaniu decyzji zawiadomiono poprzez wywieszenie obwieszczeń w siedzibie urzędu gminy i opublikowanie ogłoszeń w prasie lokalnej. W rozdzielniku decyzji przewidziano także, że podlega ona doręczeniu indywidualnie stronom postępowania będącym dotychczasowymi właścicielami działek na adresy podane w ewidencji gruntów.
Odwołania od tej decyzji wnieśli M. i J. D., A. i I. R., S. P., A. M., Z. G., R. M., J. W. i E. D.. E. D., właścicielka działki nr [...] podniosła, że planowana droga zniszczy ogrodzenie działki i posadzone drzewa.
Decyzją z [...] r. nr [...] Wojewoda [...] uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Wskazał, że podnoszone w odwołaniach zarzuty dotyczyły lokalizacji drogi, zgodności jej przebiegu z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne oraz kwestii rekompensat za straty i uciążliwości. Wyjaśnił, że zarzuty te nie są zasadne. Kwestia zgodności z warunkami technicznymi nie podlega weryfikacji na etapie ustalania lokalizacji drogi, będzie badana na etapie udzielania pozwolenia na budowę. Ustalenie przebiegu drogi należy do wyłącznej właściwości jej zarządcy, zgodnie z art. 2 ustawy, organ odwoławczy nie jest uprawniony do weryfikacji i modyfikacji zaplanowanego przebiegu drogi. Zwrócono przy tym uwagę, że przebieg drogi wskazany we wniosku pokrywa się z przebiegiem drogi zaplanowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego [...], przyjętym uchwałą Rady Miejskiej w J. z dnia [...]r., nr [...] (Dz. Urz. Woj. [...]), który na etapie uchwalania podlegał konsultacjom społecznym. Podobnie jako pozostające poza granicami sprawy w przedmiocie lokalizacji drogi zakwalifikowano zarzuty dotyczące odszkodowań. Jednocześnie wskazano, że o uchyleniu wydanej decyzji przesądziły inne jej wady, niż podnoszone w odwołaniach. Organ I instancji w decyzji nr [...] nie zawarł obligatoryjnego postanowienia o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości, co stanowi naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy. W pkt IV decyzji dotyczącym warunków wynikających z potrzeb ochrony środowiska nie zawarto kwalifikacji przedsięwzięcia ze względu na oddziaływanie na środowisko, nie podano warunków wynikających z uzyskanych opinii Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. i Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. Naruszono także art. 16 ust. 2 ustawy, nie określając w decyzji terminu wydania nieruchomości oraz art. 12 ust. 4 i 5 oraz art. 18 ustawy, nie zapisując w decyzji informacji o przejęciu własności nieruchomości z mocy prawa oraz o przysługujących właścicielom odszkodowaniach. Wskazano też, że wniosek będący podstawą wydania decyzji nie zawiera koniecznej opinii zarządu województwa, brak także w aktach mapy ilustrującej przebieg drogi. Dostrzeżono, że na etapie wszczęcia postępowania organ I instancji nie zawiadomił o tym fakcie w prasie lokalnej i nie wysłał zawiadomień o wydaniu decyzji dotychczasowym właścicielom. Dostrzeżone uchybienia uzasadniają konieczność ponownego rozpoznania sprawy przez organ I instancji.