Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski (spr.),, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant sekretarz sądowy Joanna Drożdżał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2014 r. sprawy ze skargi Gminy L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ochrony zwierząt oddala skargę.
Rada Miejska w L. uchwałą z dnia [...] r. nr [...] przyjęła "Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy L. w roku [...]", stanowiący załącznik do tej uchwały.
Wojewoda [...] pismem z dnia [...]r. zawiadomił Radę Miejską w L. o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności powyższej uchwały. Podstawą było przekroczenie przez organ stanowiący gminy delegacji ustawowej, tj. art. 11a ust. 2 w związku z art. 11a ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856 ze zm.). W ocenie organu nadzoru brak było podstaw do określenia w uchwale działań, które mają być podejmowane w odniesieniu do zwierząt dziko żyjących.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...]r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały w części określonej w § 1 zdanie drugie i trzecie, § 3 ust. 1 w zakresie w jakim dotyczy dzikich zwierząt, § 3 ust. 2 zdanie drugie, § 8 ust. 1 w zakresie w jakim dotyczy dzikich zwierząt oraz § 8 ust. 3 Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi jako sprzecznej z art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt. W uzasadnieniu Wojewoda stwierdził, iż organ stanowiący Gminy L. przekroczył w tym zakresie delegację ustawową.
Rada Miejska w L. dnia [...]r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego i reprezentowana przez adwokata S. K., zaskarżyła rozstrzygnięcie nadzorcze do tutejszego Sądu. Domagając się jego uchylenia oraz zasądzenia kosztów według norm prawem przewidzianych podniosła, że uchwała Rady Miejskiej w L. z dnia [...]r. nie jest aktem prawa miejscowego tylko aktem kierownictwa wewnętrznego, zatem w ocenie skarżącej może zawierać inne elementy niż wskazane w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt.
Wojewoda [...] odpowiadając na skargę wniósł o jej oddalenie podnosząc swą dotychczasową argumentację. Wskazał w szczególności, iż postępowanie ze zwierzętami dziko żyjącymi (zwłaszcza ich chwytanie) wymaga upoważnienia udzielonego przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska. Rada gminy żadnych kompetencji w tym zakresie nie posiada.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej Zakres tej kontroli administracji publicznej, w świetle art. 3 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.- dalej jako: "P.p.s.a.") obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego.
Wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594), uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. O nieważności uchwały lub zarządzenia w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały lub zarządzenia, w trybie określonym w art. 90.