Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant referent Katarzyna Wajs po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w T. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty T. z dnia [...] r. nr [...] w części określonej w punkcie II i III tej decyzji, 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Starosta T., po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z decyzją Wojewody [...] z dnia [...]r., nr [...] uchylającą w całości decyzję Starosty T. z dnia [...]r., nr [...] i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, w pkt I. stwierdził wygaśnięcie pozwoleń wodnoprawnych:
1) z dniem [...]r. na zasklepienie istniejącego koryta rzeki [...] od mostu w ulicy [...] w T.- S. do drogi zakładowej w obrębie Zakładów, udzielonego Zakładom [...] w S. bezterminową decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia [...]r. o znaku [...];
2) z dniem [...]r. - na przykrycie koryta rzeki [...] w obrębie Zakładów "[...]" udzielonego ww. Zakładom decyzją Naczelnika Powiatu w T. z dnia [...]r. o znaku [...] ( na czas oznaczony do [...]r.).
W pkt II. ww. decyzji Starosta odmówił stwierdzenia wygaśnięcia pozwoleń wodnoprawnych odpowiednio na :
- wykonanie [...] km kanału ulgi dla rzeki [...] łącznie z budowlami regulacyjnymi -udzielonego Zakładom bezterminową decyzją Prezydenta Miasta T. z dnia [...]r. o znaku [...];
- wykonanie kanału ulgi dla rzeki [...] w km [...] + [...]-[...]+[...] wraz z budowlami regulacyjnymi - udzielonego ww. Zakładom bezterminową decyzją Prezydenta Miasta T. z dnia [...]r. o znaku [...].
Z kolei w pkt III. wskazanej wyżej decyzji Starosta odmówił wydania orzeczenia w trybie przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne - o niezbędności pozostawienia dla kształtowania zasobów wodnych urządzeń wodnych, o których mowa w pkt I i II decyzji oraz przeniesienia prawa własności do tych urządzeń na rzecz właściciela wody.
W podstawie prawnej decyzji organ wskazał przepisy art. 104 oraz art. 162 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. 2000, nr 98, poz. 1071 z póź. zm.) w zw. z art. 204 § 1 a contrario ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r, nr 239, poz. 2019 ze zm.).
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji podniósł w pierwszej kolejności, iż Zakłady [...] S.A. z siedzibą w T. zostały przejęte przez obecnie skarżącą Spółkę "[...]" Sp. z.o.o w Tychach poprzez przeniesienie całego majątku spółki "[...]" S.A. na spółkę "[...]". Skarżąca jako następca prawny "[...]" S.A. podtrzymała dotychczasowe jej żądania (z dnia [...]r., [...]r. oraz z dnia [...] r.) tj. o:
1) przejęcie kanału ulgi dla rzeki [...] łącznie z budowlami regulacyjnymi,
2) wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie czterech pozwoleń wodnoprawnych wymienionych w opisanej wyżej decyzji oraz o orzeczenie w przedmiocie niezbędności pozostawienia urządzeń wodnych i przejęcia tych urządzeń na własność właściciela wody.
Organ I instancji dodał, iż wyżej wskazane pozwolenia wodnoprawne udzielone zostały Zakładom [...] (poprzednikowi prawnemu "[...]" S.A.) w latach [...] -[...]. Pozwolenie, o którym mowa w pkt I.1. decyzji udzielone zostało decyzją wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 maja 1962 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 34, poz. 158), zaś pozwolenia wymienione w pkt I.2. i II. udzielone zostały na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230 z późn. zm.). Przy podejmowaniu decyzji w zakresie wygaśnięcia pozwoleń wodnoprawnych organ uwzględnił istnienie przesłanek z art. 132a ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. który został dodany ustawą z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne (Dz. U. Nr 47, poz. 299) oraz art. 162 § 1 pkt 1 kpa. Z uwagi na powyższe organ uznał za zasadne żądanie stwierdzenia wygaśnięcia pozwoleń wodnoprawnych dotyczących przykrycia rzeki [...], którego termin obowiązywania określony w decyzji upłynął z dniem [...]r. oraz zasklepienia istniejącego koryta rzeki [...], którego termin obowiązywania upłynął zgodnie z art. 132a ust. 1 Prawa wodnego z 1974 r. z dniem [...]r. Odnośnie kwestii podjętego rozstrzygnięcia o odmowie stwierdzenia wygaśnięcia pozwoleń wodnoprawnych dotyczących wykonania kanału ulgi organ I instancji stwierdził bezzasadność żądania wnioskodawcy z uwagi na brak mających oparcie w przepisach prawa przesłanek do wydania orzeczenia zgodnego z żądaniem. W opinii organu I instancji ustalenia co do obecnej roli i funkcji urządzenia wodnego jakim jest kanał ulgi nie przemawiają za istnieniem interesu społecznego lub interesu strony dającego przesłankę do stwierdzenia wygaśnięcia pozwoleń na podstawie art. 162 kpa. Wśród tych okoliczności należy zwrócić uwagę na obowiązek utrzymania w stałej zdolności eksploatacyjnej przedmiotowych urządzeń także przez następców prawnych "[...]" S.A., pełnienie przez urządzenia roli z zakresu profilaktyki przeciwpowodziowej, roli odbiornika wód opadowych i roztopowych, brak związku tych urządzeń z kształtowaniem zasobów wodnych rzeki [...] oraz korzyści administratora rzeki [...] z zabudowania koryta rzeki. Wskazując na przepis obecnie obowiązującego art. 135 Prawa wodnego, który przewiduje jedynie trzy przypadki wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego podniósł, iż przepis ten nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem art. 204 ust. 1 nie zezwala na jego zastosowanie do ostatecznych decyzji zawierających tego typu pozwolenia wydane w oparciu o poprzednio obowiązujące przepisy prawa wodnego. Na koniec organ dodał, iż przepisy art. 139 ust. 2 oraz ust. 4 obowiązującej ustawy mają zastosowanie w przypadkach wydania decyzji w oparciu o art. 135 obowiązującej ustawy, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, stąd wydanie orzeczenia zawartego w pkt III. decyzji. W zaistniałej sytuacji skarżąca w opinii organu może rozporządzić prawem własności do tych urządzeń zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego.