Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska,, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi E.M., J.G., M.G-R., H.M., A.M. i B.P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zajęcia nieruchomości oddala skargę.
Decyzją nr [...] podjętą w dniu [...] r. Starosta [...] działając na podstawie art. 112 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651) po rozpatrzeniu wniosku Wójta Gminy Z. orzekł o wywłaszczeniu na rzecz Gminy Z. prawa własności nieruchomości gruntowej położonej w Gminie Z., obręb Z., oznaczonej jako pgr "1" o pow. [...] ha, objętej księgą wieczystą [...] Sądu Rejonowego w C., stanowiącą współwłasność M. G. - R., J. G., A. M., E. M., J. M., H. M. i B. P. - z przeznaczeniem na realizację celu publicznego w postaci budowy przyszkolnego boiska do piłki nożnej.
Następnie kolejną decyzją z dnia [...] r. nr [...], podjętą z up. Starosty [...] wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej na podstawie art. 122 ust. 1 powołanej wyżej ustawy oraz art. 108 kpa, na wniosek Wójta Gminy Z., udzielono Gminie Z. zgody na niezwłoczne zajęcie przedmiotowej nieruchomości, nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu organ I instancji powołując się na wyjaśnienia wnioskodawcy oraz przedłożone pismo Urzędu Marszałkowskiego w K. z dnia [...] r. nr [...] oraz uchwałę nr [...] Rady Gminy Z. z dnia [...] r. w sprawie przystąpienia do realizacji inwestycji p.n. "[...]", stwierdził że zwłoka w natychmiastowym zajęciu nieruchomości uniemożliwi podjęcie dalszych działań zmierzających do realizacji celu publicznego, określonego w decyzji wywłaszczeniowej.
Odwołania od powyższej decyzji wnieśli wszyscy współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości.
J. M. w odrębnym odwołaniu nie zgodził się z argumentacją organu I instancji, zarzucając że kompleks sportowy może być wybudowany na sąsiedniej nieruchomości, należącej do Gminy Z., zaś ewentualne wywłaszczenie mogłoby dotyczyć tylko część nieruchomości jako droga łącząca obie działki gminne. Stąd też decyzja stanowi naruszenie własności prywatnej.
Natomiast pozostali współwłaściciele we wspólnym odwołaniu podnieśli, że decyzja o wywłaszczeniu nie jest ostateczna, bowiem wnieśli od niej odwołanie, które nie zostało jeszcze rozpatrzone i nie została uregulowana sprawa zapłaty za tę parcelę. Odwołujący się wskazali, że inwestycja może być ujęta w ramach programu "[...]", gdyż sąsiednia działka o pow. łącznej [...] ha stanowi własność Gminy. Stąd też natychmiastowe zajęcie ich nieruchomości byłoby przekroczeniem prawa.
Uzupełniając odwołanie E. M. w kolejnym piśmie wskazała, że wystarczające jest zajęcie jedynie [...] m gruntu na łącznik pomiędzy działkami gminnymi, zaś przyznane odszkodowanie jest zaniżone, gdyż nie uwzględnia położenia i stanu uzbrojenia działki.
Z kolei A. M. nie wyraził zgody na zajęcie działki i zaproponował jej sprzedaż Gminie za cenę [...] zł/m2.
Zaskarżoną decyzją, podjętą z up. Wojewody [...], orzeczono o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji. Organ odwoławczy wyjaśnił w pierwszym rzędzie, że odrębną decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję o wywłaszczeniu nieruchomości, na którą to decyzję J. M. wniósł skargę do sądu administracyjnego. Nadto organ II instancji po przytoczeniu treści art. 122 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami i art. 108 kpa, stwierdził że konieczność realizacji inwestycji stanowi interes społeczny, a kluczowym elementem umożliwiającym realizację boisk sportowych w ramach programu "[...]", jest uzyskanie pozwolenia na budowę. Cel ten może być dofinansowany w znacznej części z budżetu Państwa. Jednak warunkiem otrzymania środków na ten cel, jak i uzyskania pozwolenia na budowę, jest uzyskanie przez inwestora tytułu prawnego do dysponowania gruntem. Zatem zwłoka, o której mowa w art. 122 ust. 1 ustawy, może uniemożliwić poprzez utratę sposobu finansowania realizację celu publicznego, na który nieruchomość ta została wywłaszczona. Zastosowanie tego przepisu jest zaś możliwe w sytuacji, gdy decyzja o wywłaszczeniu nie jest ostateczna lub gdy decyzja ostateczna została zaskarżona do sądu administracyjnego (vide: J. Jaworski, A. Prusarczyk, T. Tułodziecki, M. Wolanin, Ustawa o gospodarce nieruchomościami, Wyd. C. H. Beck 2009, str. 767).